WHAM!

Ik kan mij niet herinneren dat wij thuis de ‘Donald Duck’ hadden. De krant was al een luxe. Van week- of maandbladen was helemaal geen sprake. Bij mijn oom Sil en tante Truus hadden ze wel een stripblad met daarin Archie de man van staal en Billie Turf, het dikste studentje, steeds achterna gezeten door Mijnheer Kwel, de bovenmeester. Elk bezoek aan oom Sil en tante Truus was een feest. Dan lagen de stripbladen al op mij te wachten.
Later veel later, toen ik zelf kinderen had, was er wel een abonnement op Donald Duck. En kocht ik heel veel Suskes en Wiskes, Blake en Mortimers. Ik heb altijd wel wat gehad met strips. Maar nog steeds ben ik er niet achter of ik ze nu vooral las, of de plaatjes keek. Ik denk dat ik ze eerst las en daarna de plaatjes nog eens ging bekijken, op zoek naar verborgen grappen.
In 1979 verscheen er weer een stripblad op de markt. WHAM!. Ik ben direct abonnee geworden en verheugde mij elke week weer op het nieuwe blad. Het aardige van zo’n weekblad is dat je al weer bijna de draad van de diverse verhalen kwijt bent als het nieuwe numer er is. Het is dan een soort geheugentraining. Maar het abonnement op WHAM! was van korte duur. Na 72 weken was de lol op. Het blad rendeerde niet en stopte. Een vriend die ook boekbinder was heeft de bladen in drie kloeke banden ingebonden. Ik heb ze daarna nooit meer ingekeken. Onlangs was Gade met een grote opruiming bezig en kwam ze de drie dikke boeken weer tegen. Weggooien?  Zonde vond ik. Maar inderdaad ik deed en doe er niks meer mee.
Nog niet zo lang geleden was ik ook even abonnee van Eppo. Na een jaar heb ik dat opgezegd en de complete eerste jaargang via Marktplaats verkocht voor € 25,-. Sinds gisteren staan daar de drie delen WHAM! ook op. Rubriek strips/comics. T.e.a.b. Tegen elk aannemelijke bod. Ben benieuwd of een stukje nostalgie nog wat opbrengt.