15.00

Gade heeft een lijstje gemaakt voor boodschappen bij AH en is klaar daar naar op weg te gaan.Ik sta op het punt om mijn tweemaal dagelijkse fietsoefening te  beginnen. Het is zaterdagochtend, tegen half een. Op dat moment gaat de telefoon. Ik klim van de hometrainer, neem de telefoon op. Het is Ex. Waar Gade en ik blijven. “We worden toch pas tegen drieën verwacht?” Ex was de dag tevoren jarig en viert het vandaag. In mijn hoofd had ik een aanvangstijdstip van 15.00 uur, met iets van een uitgebreide thee. Nee dus. Ex zegt dat ze ons voor 12.00 uur had uitgenodigd voor een smakelijke lunch met alles er op en er aan. “De kinderen zijn er ook al!” Ik zeg dat we er nu direct aankomen. We rapen de cadeautjes bij elkaar die we voor Ex gekocht hebben en spoeden ons naar de auto. Dat spoeden van mij vraagt om enige relativering, maar toch ga ik zo snel als mogelijk is gezien de beperkende omstandigheden. In de auto probeer ik een vaas met bloemen zo rechtop mogelijk te houden. Gade belooft voorzichtig te rijden. Wij arriveren bij Ex. Als ik met mijn kruk binnen kom word ik door een van de kinderen van de vriend van Dochterlief begroet met een verbaasd: “Hé, jij ook al!” In de kamer zit Dochter met een kruk. Zij is deze week twee keer door haar knie gegaan en loopt nu veel gebrekkiger dan ik. We zijn een krukkenfamilie.
We genieten van een gezellige en smakelijke lunch. De wespen komen ook uitgebreid op verjaarsvisite. We hebben het overal en nergens over. Zoals het op zo’n visite hoort. Tal van anti-wespenadviezen worden uitgewisseld. Schoteltjes met azijn en kruidnagels worden op tafel gezet. De wespen laten zich er niet door afschrikken.
We hebben het over de komende verjaardag van het Lief van Zoon. “Jullie komen toch ook, nietwaar. Vrijdagmiddag om een uur of drie ontvang ik”, herinnert zij ons. 15.00 uur. Zie je wel. Ik wist dat er een verjaardagsfeestje om drie uur was. Alleen niet precies welk.