Shawl

Bij de uitgang van het ziekenhuis kom ik hem tegen. Ik ken hem van mijn golfclub. Hij is net als ik bij zijn cardioloog geweest. Twee maanden geleden heeft hij drie bypasses gekregen. Trots vertelt hij mij dat hij eergisteren voor het eerst weer gegolfd heeft. Na twee maanden! Twee maanden. Natuurlijk was het een zware operatie geweest en had hij 6 weken fikse wondpijn gehad, maar nu voelde hij zich herboren.
Ik heb net te horen gekregen dat ik twee keer gedotterd ga worden. Ergens in juni en dan nog een keer twee, drie weken later. Een van de dottercardiologen toont mij de opnamen die een paar weken geleden bij de hartkatheterisatie zijn gemaakt. Hij laat de drie vernauwingen zien. Een heel oude , dat geen vernauwing is, maar een verstopping. Daar heeft de natuur zelf een omleidinkje gemaakt. En dan zijn er de twee nieuwe. Een daarvan gaan ze behandelen. De arts wijst me waar de vernauwing zit. In de wirwar van grijstinten geloof ik van harte dat de plaats die hij aanwijst de juiste is. Daar zal een stent geplaatst worden. En een paar weken later zal er op een andere plek gekeken worden of dat ook nodig is door de druk in het vat voor en achter de verstopping te meten. Als dat het geval blijkt te zijn zal ook daar ingegrepen worden.
Gade is dit keer meegegaan naar het gesprek met de arts. Ter ondersteuning en om de vragen te stellen die ik vergeet en meer nog om de antwoorden te onthouden die ik niet helemaal opneem. Van de vriendelijke mevrouw van planningsafdeling krijg ik weer papieren en formulieren mee. Na mijn vakantie zal ik gebeld worden over de definitieve afspraak. Ik moet rekenen op 2 ziekenhuisnachten en een paar weken nog eens. Ze vraagt, net als voor de katheterisatie of ik ergens allergisch voor ben. Ja, voor kaviaar -dat verhaal vertel ik nog wel eens een keer-. Maar dat staat, verzekert ze mij, niet op het ziekenhuismenu. Zij wenst ons een prettige vakantie.
Gade moet als we bijna bij de auto zijn nog even terug. Haar shawl laten liggen.