Besmet

Voor het eerst is er onlangs in ons gezin iemand positief getest. Waarschijnlijk heeft mijn zoon al maanden geleden corona gehad, maar dat is niet door een test bevestigd. Maar de verschijnselen waren evident en was hij een paar dagen goed ziek en ook een aantal bijverschijnselen zoals vermoeidheid bleven hem niet bespaard. Maar hij is gelukkig herstelt. En nu is hij zelfs werkzaam in de gezondheidszorg, want je moet toch wat. Zijn werk als toetsenist van de ‘Memphis Maniacs’ is met het sluiten van de concertzalen en poppodia op het laagst mogelijke pitje gekomen en ook de festivals waar zijn band geregeld optrad zijn al bijna niet meer dan een herinnering. Er werden wat wissel omgezet en nu werkt hij in een verpleeghuis. Op zijn afdeling is ook corona uitgebroken en hult hij zich tijdens zijn werk in beschermingspakken. Hij heeft de twee vaccinaties die hem moeten vrijwaren van een besmetting al gehad.
Ik wacht nog op mijn eerste prik, maar lijk voorlopig nog niet aan de beurt te zijn. Ik ben een nog min of meer mobile 75+’er, weliswaar met onderliggend lijden¹ maar een prikdatum voor die categorie is nog niet bekend.
Een paar dagen geleden kreeg ik het bericht van mijn dochter dat zij  besmet was en bijbehorende klachten had, inclusief reukverlies. Haar partner was negatief getest, diens bij hen wonende zoon was wel positief. Zij hebben de quarantaine en strikte isolatie nu achter de rug en dochterlief meldde dat in de familieapp met de mededeling ‘Free again’. Ik hoop van harte dat dat de laatste melding over ons gezin en het virus zal zijn.
_______
¹(Wat vind ik dat toch een mooi eufemisme voor krakende wagen. Ik voel me dan bijna een soort Lidwina van Schiedam, die door een val op het ijs haar leven lang met helse pijnen aan bed gekluisterd bleef tot zij in een geur van heiligheid in 1433 stierf.)