Bestand

Even lijkt het allemaal mis te lopen. Als ik aankom in het Stadhuis waar ik weer als ceremoniemeester bij een naturalisatiebijeenkomst mag optreden zie ik de organisatoren wat wanhopig rondlopen. De hal is al gevuld met de 40 mensen die vandaag Nederlander zullen worden en hun gasten, maar door een misverstand blijkt er verder nog niets geregeld te zijn. Geen catering, een raadzaal zonder airco (puf!), geen ontvangsttafel, niets. In minder dan no time wordt er een oplossing gezocht en gevonden. De aanstaande Nederlanders mogen naar binnen, maar helaas zonder ontvangstdrankje. Voor de catering achteraf wordt een instant oplossing gezocht en gevonden. De ceremonie kan beginnen. Ik verwelkom de gasten, de burgemeester spreekt ze toe, de verklaring van verbondenheid (ja, zo heet dat echt) wordt 40 keer bevestigd, de nieuwe  Nederlanders ontvangen hun bewijs van Nederlanderschap en samen zingen we als afsluiting van het officiële gedeelte het Wilhelmus. Sommige doen aarzelend mee, andere playbacken bekwaam, een enkeling galmt van harte mee. Dan wandel ik met een groot gezelschap door het historische stadhuis en vertel over het gebouw en de stad. In een van de zalen vertel ik het verhaal over de vrede van Nijmegen als restauratie van de vrede van Münster die een eind maakte aan de 80-jarige oorlog. Vraag van mij aan het gezelschap is dan altijd hoe lang de 80-jarige oorlog geduurd heeft. Altijd goed voor wat gegniffel en veel foute antwoorden. Maar niet deze keer. Een net Nederlander geworden jongeman van Somalische afkomst vertelt over het 12-jarig bestand en geeft er ook nog de juiste data (1609-1621) bij. Ik ben verrast. Heeft zo’n inburgeringscursus dan toch zin?
In de trouwzaal vertel ik over de huwelijken die hier gesloten worden. Op de stoelen waar normaal het bruidspaar zit hebben twee zusjes uit een gezin met 9 net Nederlanders geworden kinderen, zich genesteld Allebei voorzien van een fraaie kleurige hoofddoek. Niks geen kopvod. Ik vertel hen dat zij het bruidspaar zijn. Gegiechel: “Wij zijn meisjes!” Ik leg uit dat ook meisjes met meisjes kunnen trouwen en jongens met jongens. Daar hadden ze, gezien hun verbaasde uitdrukking, nog nooit van gehoord. Nederland heeft meer te bieden dan een 12-jarig bestand.
De stad heeft er weer 40 mooie Nederlanders bij.