Betekenis

Heel vroeger op de Sociale Akademie, zo lang geleden, dat je dat inderdaad met een k schreef, hadden wij wel 27 vakken in een jaar. Lange cijferlijsten bij de overgang naar een volgend jaar liggen als bewijs daarvan in een ver laatje nog te vergelen. Het was in de tijd dat de Akademie nog veel meer een school was. Degelijk onderwijs voor een beroep. Als je zoals ik cultureel werk als specialisatie had, was nooit helemaal duidelijk welk beroep, maar dat is later toch allemaal goed gekomen. Een van die vele vakken was sociale filosofie. En als ik me wel herinner hadden we daarbij een boek van Prof. Dr. Remigius Kwant. Hoe de docent heette ben ik vergeten. Wel weet ik dat hij de gewoonte had al wandelend door de klas les te geven, waarbij zijn schoenen hinderlijk kraakten. Van die docent leerde we dat de mens pas mens werd in en door de ander. Van een andere docent leerde we nu weer net dat de ander de hel was. Dat had die docent weer van Sartre gehoord.  En zo kwam ik al jong tot het besef je zo wel een positieve als negatieve betekenis aan de ander kunt ontlenen.
En nu ik de komende dagen, misschien zelfs wel weken als een hedendaagse Liduïna van Schiedam in een fysiek kleine wereld leef, vraag ik mij af wat de grond van mijn bestaan is. Welke betekenis heb ik nu voor de ander. Voor sommige mensen is dat heel duidelijk. Daarvoor ben ik een object van zorg en genegenheid. En ik kan er voor zorgen dat zij een van de werken van barmhartigheid kunnen uitoefenen. Ik word overstelpt met telefoontjes, whatsappen, bloemen, kersen en tijdschriften. Ik heb nog betekenis voor de ander. En welke betekenis heb ik voor mij zelf? Misschien ben ik wel even de hel en ben ik een ander voor mezelf. En maak ik kennis met mijn andere ik. De verzorgde ik. Aangenaam kennis te maken.