Blog

Ik heb een aantal trouwe volgers. Mensen voor wie, naar zij zeggen, de dag niet compleet is als die niet begonnen is met het lezen van mijn dagelijkse iets meer dan driehonderd woorden. Ik kan niet nagaan of het pure beleefdheid is. Misschien willen ze alleen maar aardig zijn. Mijn verder zo heerlijk nutteloze bestaan toch enige inhoud geven door te zeggen hoe zeer ze mijn stukjes waarderen. Ik vind dat ook best aardig om te horen. Ik hou wel van complimentjes.
Nu vind ik elk bestaan tamelijk nutteloos. Uiteindelijk leidt het nergens toe. Dat inzicht is ook een van de aardige kanten van het ouder worden. Voeg dat bij het gegeven dat er steeds minder hoeft en er lijkt ruimte te komen voor hedonisme. En als dat niet ten koste gaat van de ander dan heb ik dat al eerder een sociaal hedonisme genoemd.
Ik koester mij in de gelukzalige gedachte dat ik de ambitie en de schaamte voorbij ben. Maar dat betekent niet dat je die onontkoombare nutteloosheid niet zo aardig mogelijk moet proberen op te vullen. Leven mag leuk zijn.
Terug naar de trouwe volgers. Als ik ze ontmoet bij een van mijn vaak heerlijk vrijblijvende activiteiten krijg ik soms wat verholen, de vraag of dat wat we samen beleven nu in een blog zal gaan figureren. Ik antwoord dan dat ik dat pas weet op het moment dat ik ga schrijven.
Ik maakte gistermiddag een ontspannende fietstocht in aangenaam gezelschap. Daarover zou ik toch vast wel gaan schrijven, opperde mijn fietsmaatje op het terras van de uitspanning waar wij halverwege een rustpauze namen. ’s Avonds was ik op de jaarlijkse barbecue van mijn mannenclub. Ik werd enkele malen benaderd met de veronderstelling dat ik daar toch wel zeker over zou gaan schrijven. Maar wat moet je schrijven over zo’n fietstochtje of zo’n genoeglijke avond. Dat het leuk was, plezierig en aangenaam. Maar verder volstrekt nutteloos, geen enkel doel dienend dan het genoegen in zich zelf.
Misschien, heel misschien heeft de plezierige nutteloosheid van het bestaan toch een doel. Het is even zo vaak een onderwerp voor een blog. Dat maakt niet alleen mij gelukkig, maar ook de trouwe volger die zichzelf in die >300 woorden terugleest. Bij dezen F en M.