Brokjes

Dit stukje gaat nergens over. Het zal de wereld niet veranderen, geen bijdrage leveren aan een beter inzicht in wat dan ook. Het zal het toonbeeld van overbodigheid worden. En zeker als je niks met katten hebt kun je de komende rond de 300 woorden maar beter ongelezen laten.
Ik heb wel wat met katten. Mijn hele leven is doordrenkt met kat. Vroeger thuis al. Alle katten uit mijn jeugd heette Miekie. Prima kattennaam. En later, net getrouwd kwam er een kat in huis. Gijs. Maar die was ontzettend vals. Kon niet tegen alleen zijn en viel Ex en mij aan als we thuis kwamen. Gijs heeft het niet lang gemaakt. Zijn plaats werd ingenomen door Bobbie en Vivi. Waren aan elkaar gehecht. Bobbie is overreden. Vivi heeft lang gerouwd. Bleef naar zijn maatje zoeken. Maar is wel heel oud geworden. 19 jaar. En toen gewoon omgevallen. Had nog even gezelschap van een jong katje. Maar dat accordeerde niet. Dat katje is ook gewoon weggebleven. We verdachten de buurman van die verdwijning. Intussen kwam Gade in mijn leven. Gade had ook een kat. Weer een Gijs. Die sprong al op je schoot voordat jij goed en wel zat. En na Gijs, die had zijn negen levens verbruikt, kwam Thomas. Die is er nog steeds. Tegen de 20 inmiddels. Die leeftijd heeft hij gehaald op brokjes. Tot voor kort. Steeds vaker vonden we her en der in huis uitgekotste brokjes. De oude man leek dit harde voedsel niet meer te verdragen. Vrat het wel, maar hield het vaak ook niet meer binnen. Nu krijgt hij dagelijks een zakje brokjes in gelei, speciaal voor de 12+ kat. Aan het eind van de middag nog een stukje witvis, waar hij rond de klok van half zes om begint te zeuren.
Op mijn dagkalender waarschuwde Henk Hofland een paar dagen geleden voor die lullige stukjes die over oude mannetjes of katten gingen. Volmaakt overbodig volgens hem. Klopt.
Ik heb mijn bijdrage aan de toch wel draaglijke nutteloosheid van het bestaan weer geleverd.