Bruiloft

Ik wil niet te veel huwelijken per week sluiten. Zo houd ik het voor mij zelf fris en vermijd al te veel routine. Maar deze maand lukt dat van geen kanten. Het lijkt of iedereen wel in juni wil trouwen en dan zijn het allemaal ook nog “lange” huwelijken. Dat geeft geen garantie tot de eeuwigheid, maar dat zijn trouwpartijen die een langere toespraak krijgen en ook nog voorafgegaan zijn door een kennismakingsgesprek met het aanstaande bruidspaar. “Korte” huwelijken zijn in een kwartier gepiept en daar ontmoet ik het paar pas bij de ingang van de trouwzaal. Maar deze maand staan er wel 6 lange huwelijken en 4 korte op het programma. Er wordt wat afgetrouwd.
Gisteren trouwde ik een mooi jong stel. Turks van huis uit, al was zij wel in Nijmegen geboren. En als je het over trouwfeesten hebt, moet je bij deze landgenoten zijn. Het paar vertelde mij dat ze eigenlijk 4 keer vieren. Als de jong gelieven er aan toe zijn met elkaar te gaan trouwen, gaat er om de hand gevraagd worden. Dat doet de familie van de man bij de familie van de vrouw. En dat is al een feestelijke bijeenkomst. In dit geval waren er van iedere familie zo’n 20 leden vertegenwoordigd geweest. Ouders, broers, zussen, neven en nichten en ooms en tantes. Dit paar had ook al met de imam een religieuze plechtigheid gehad, feest nummer 2 en dan was er natuurlijk de huwelijksvoltrekking zelf van gisteren. Zo’n 80 man, niet alleen in de trouwzaal, maar ook bij het aansluitende feest. Maar zo verzekerde mij het bruidspaar, dat was nog niet wat je de bruiloft noemde. Die viert het paar in september. Het wordt voor hun families een kleine bruiloft. Ze verwachten zo’n 370 gasten. Een tijd geleden waren ze op de bruiloft van een neef geweest. Dat was pas een feest. 800 gasten. En al die mensen, bedenk ik, moet je straks ook weer informeren als het uiteindelijk mis zou gaan. Want garantie geef ik als trouwambtenaar maar tot de stoep van het stadhuis, zelfs als je het bonnetje bewaart.