Chloortalidon

Ik was gisteren bij de dokter om van hem wat geruststelling te ontvangen. Gedeeltelijk kreeg ik die ook. Hartslag, weliswaar wat onregelmatig, maar van aanvaardbaar tempo, bloeddruk volmaakt binnen de normen en niks geen vocht achter de longen of rond het hart. Maar wel wat in de onderbenen. Maar daar bestaan pilletjes voor. En daarom heb ik nu mijn achtste medicijn erbij en is de totale pilinname per dag zo rond de 20 komen te liggen. Chloortalidon heet het. Een klein wit pilletje. De bijsluiter zegt dat het helpt de bloeddruk te verlagen, vochtophoping te verminderen, de werking van het hart te stimuleren en voorkomt de vorming van nierstenen. Een wondermiddel lijkt het en ik krijg visioenen van een stralende zon boven een bloemrijke lentewei, waar ik weer als een jonge god door heen huppel, omringd door een schare in luchtige jurkjes gehulde blauwogige blondines, die tandpastabreed glimlachend  een dansje lijken uit te voeren met de dartele lammetjes die het beeld completeren. En de muziek is hemels. Ja, een beetje bijsluiter weet de fantasie te prikkelen. Maar zoals elke goede bijsluiter waarschuwt die ook voor bijwerkingen. En het is alsof er een grote donkere wolk voor de zojuist geschetste lentezon trekt. Er is zelfs dreigend gerommel van een naderend onweer te horen. Want ik lees dat ik plotselinge hoge koorts, heftige keelpijn en zweertjes in de mond kan krijgen. Het suikergehalte in mijn bloed kan stijgen, wat mij betreft dus het paard achter de wagen. Ik kan duizelig worden, hoofdpijn krijgen  en last hebben van kriebelingen, jeuk of tintelingen zonder dat daar en aanleiding voor is, stoornissen in het zicht kunnen mijn deel worden, mijn hartritme kan nog verder van de wijs worden gebracht, er kan benauwdheid optreden of verlies van eetlust (ik hoor mijn diëtiste verheugd glimlachen), ook geelzucht of galstuwing kunnen optreden, pijn in de flanken en tenslotte impotentie!
Vanochtend heb ik de eerste pil genomen. Ik ben benieuwd of ik het stemlokaal zo dadelijk nog haal.