Cinepoem

Gade en ik hebben om 18.00 uur in Villa Lux afgesproken. Villa Lux is de nieuwe dependance van Filmtheater Lux en gevestigd in wat vroeger, voordat Universiteit en Gemeente het wegbezuinigde, O42 heette. Het pand is grondig verbouwd en heeft nu in plaats van een theaterzaal twee filmzalen, waarbij we die avond in een zaal hinderlijk last hebben van het geluid van de film die in de andere draait. Het restaurant is ook veel veranderd, maar nog zeer herkenbaar. Zeker ook omdat aan het uitzicht niets gewijzigd is. Zo’n fraaie Oranjesingel moet je ook in tact laten. Als we zitten te eten gaat het brandalarm. De gasten kijken elkaar aan, halen hun schouders op en praten en eten rustig door ondanks het hoge gejank van het alarm. De baas van het restaurant grijpt krachtig in door het volume op een meer aanvaardbaar niveau te zetten. Van een dienstertje hoor ik dat de brand hier in het restaurant gedeelte moet zijn! We lepelen rustig verder aan onze voortreffelijke tomatenbouillon, zelfs als een reuzegrote brandweerwagen op de ventweg stopt. Na een paar minuten vertrekt die weer onverrichter zake naar zijn kazerne. Tijdens de rest van het eten, ossenhaas en tot slot een kaasplankje, gaat het alarm nog 4 keer. Alleen de baas maakt zich druk.
Dan is het tijd voor Cinepoem. Cinepoem? Ja, Cinepoem, op zijn Engels uit te spreken. Het is kortefilmfestival en vanavond is het cinepoemtijd. Er worden 11 korte films vertoond die geïnspireerd zijn op poëzie of zelf een hoog poëtisch gehalte hebben. Die strijden om de Wintertuin-Ivens Cinepoem Award. Toe maar, een lelijke multi-cheque en € 2.500,-.  “Regen” van Joris Ivens zet de toont en opent als hommage het programma. Maar ik ben niet de enige die daarin een scene mist of heb ik mij die scene zelf in mijn eigen verbeelding toegevoegd? En dan volgen 11 films. Om bij het veelvuldig gesproken Engels te blijven: Quite a sit. De jury heeft ’s middag al besloten de prijs te geven aan “Injecties”van de Belg Paul Bogaert die niets zelf gefilmd heeft maar gebruik maakt van oude beelden met nieuwe eigen tekst. Dus weinig cine en veel poem. Ik klap beleefd mee. Het brandalarm is niet meer afgegaan.