Circus

Ik kijk tv. Gewoon overdag. Ik heb even niks beters te doen. Het is Tweede Paasdag. Dan verschijnt er geen krant en het uur dat ik nu over heb zet ik de tv aan. Nee, geen praatprogramma en ook geen nieuws. Ik heb even geen behoefte aan het nieuws, niet weer zoveel ziekenhuisopnames hier, zoveel doden daar. Wil nog niet weten hoeveel langer Macron de  isolatie langer zal laten duren en mijn neef opgesloten laat in zijn kleine verwegge Franse dorp waarvan de naam langer is dan het gehucht groot.
Ik kom terecht in een tv-registratie van het jaarlijkse circusfestival van Monte Carlo. Circusvertier van de bovenste plank. Met stille bewondering kijk ik naar de vertoonde kunsten en de ogenschijnlijke lichtvoetigheid waarmee de meest verbazingwekkende acts worden uitgevoerd. Kijkend naar al die combinaties van kracht en gratie ervaar ik de stunteligheid van mijn eigen lijf. Ik kan een lichtgevoel van jaloezie niet onderdrukken. Wat lijkt het mij een genot je lichaam zo onder controle te hebben en zo behendig te zijn dat je wel negen ballen in de lucht kunt houden. Maar ik heb mij verzoend met mijn eigen fysieke beperktheid. Voor mij na een geslaagd optreden geen klaterend applaus begeleid door een schetterende circusfanfare, een gracieuze buiging en met een fraaie sprong af door het midden!
Kijkend naar al die kunsten en capriolen waar acrobaten in, op en over  elkaar klauteren, van trapeze naar trapeze zweven elkaar opvangend na een gedurfde salto betrap ik mijzelf op dat ik dit nu al zie met corona-ogen. Zoveel toeschouwers dicht bij elkaar, artiesten zo fysiek met elkaar in contact, dat mag toch eigenlijk niet. Anderhalve meter!!!! Ik ben benieuwd hoelang er nog circus zal bestaan als de maatregelen niet versoepelen. Hoelang kan er nog theater gemaakt worden, hoeveel hooggeacht publiek mag er nog in een zaal en is een podium groot genoeg om een symfonieorkest op gepaste afstand van elkaar te herbergen?
Hoe ziet er dat straks uit? Mag het nog, bestaat het nog of geldt voor dit alles dat het verdwijnt. Geen applaus, geen gracieuze buiging, enkel nog een geruisloos af door het midden.
The show must go on. Maar of er nog wat te zien is…