De Wereld

Bijna de hele jaren ’70 was het mijn wereld. Ik heb het over het buitencentrum Sint Walrick in de Hatertse Vennen. Het was het trainingscentrum van de Katholieke Verkenners die in die tijd fuseerden met drie ander organisaties, de Nederlandse Padvinders Vereniging, het Nederlandse Padvindsters Gilde en de Gidsenbeweging tot Scouting Nederland. Een stukje klassieke verzuiling werd ongedaan gemaakt. Vele weekenden en cursusweken werkte ik in het riante cursusgebouw en de  omringende bossen als functionaris training en vorming. Prachtige jaren waren het vol met geloof in eigen kunnen. We dachten de wereld aan onze voeten te kunnen leggen en legden als aanhangers van het aggorniamento, van vernieuwing de nadruk op het speels omgaan met de dogma’s in het spel van verkennen. Maar daar wil ik het een ander keer nog wel eens over hebben.
Vandaag ben ik weer even terug geweest naar de bossen van de Hatertse Vennen, waar overigens veel minder bos en veel meer heide is dan in mijn glorietijd daar, terug naar Sint Walrick. Ik herkende maar weinig van wat er ooit was. Als trainingscentrum heeft het geen functie meer. Scouting exploiteert het alleen maar als kampeerterrein. Het buitencentrum is in particuliere handen overgegaan.
Ik ging met Gade op visite bij mijn zoon die samen met wat kornuiten de komende maanden door een pop-up camping hebben gerealiseerd en daar nu druk doende is. Normaal waren zij in deze tijd van het jaar actief op de talloze muziekfestivals her en der in het land. Maar die werden allemaal afgelast. Tijd te over dus, maar stil zitten was er niet bij en binnen de kortste keren stampten zij deze tijdelijke camping uit de grond. Corona-proef bieden een groot aantal tipi’s een feestelijke aanblik, kleurrijke vanen versieren het terrein, een familiecamping par excellence met een feestelijke uitstraling en de nodige luxe. Camping De Wereld kleurt mijn herinnering aan mijn wereld van  toen. Er is nog weinig dat lijkt op zoals het toen was.  Verhalen komen weer naar boven, wat waren we nog jong, heel jong. En als ik heel goed luister hoor ik de bomen fluisteren. Bijna vergeten namen, een andere wereld.