Democratie

In de meeste gevallen schrijf ik hier elke dag over huis-tuin-en-keuken onderwerpen. Dat komt omdat ik doorgaans een huis-tuin-en-keuken bestaan leid. Mijn eigen wereldje is mij groot genoeg en ik haal er voldoende inspiratie uit om er wat van te vinden en vervolgens over te schrijven. De wereldpolitiek, daar schrijf ik nauwelijks over, terwijl er daar toch genoeg schokkende dingen gebeuren. En natuurlijk maak ik me ook druk om wat er rond IS gebeurt, om de aanslagen in Parijs en Denemarken, de slachtpartijen in Libië en de opstelling van Griekenland binnen Europa. En ik ben bezorgd, heel bezorgd. Ik ben groot geworden in een rustige wereld. Net een oorlog achter de rug, en we zongen kort daarna van peace and understanding en van de dawning of the age of Aquarius en let the sun shine. We dachten dat de maatschappij maakbaar was en knoopten macramé en prikten poster met het ban-de-bomteken op de met kurk beklede muren van onze oranje en bruine huizen. Maar de rust van toen, waar is die gebleven? De wereld is een warboel. De lange haren zijn afgeknipt, de nekken hoog op geschoren. En grenzen worden opnieuw getekend. Dat mag wel, maar de profeet mag niet getekend worden. Als je vindt dat je dat niet mag, prima. Niet doen, maar verbiedt de ander niet het wel te doen.
Ik was ooit in Taiwan. In een museum hingen daar grote gekalligrafeerde teksten. Gelukkig met een Engelse vertaling erbij. Een van die vertalingen luidde: “Be free and let go.” Een tekst die ik tot een van mijn motto’s heb gemaakt. Een residu van van de mij zo dierbare jaren ’60, ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Toen het nog even leek dat de fantasie aan de macht kwam. Maar dat is voorbij. Er komen nieuwe verbanden. Griekenland lonkt naar Rusland. Griekenland, bakermat van de democratie. Misschien kunnen ze wat ruilen. Griekenland krijgt wat roebels, Rusland wat echte democratie. Alhoewel? Zei Churchill al niet: “Twee hoeraatjes voor de democratie, drie is te veel.”
De wereld zit ingewikkeld in elkaar. Wordt steeds ingewikkelder. Toch maar weer gauw over de gewone dingen van alledag schrijven. Over mijn kleine wereld, die is mij groot genoeg.