Eeuwfeest

Een tijdje geleden was ik op de verjaardag van een 100-jarige. Een oom van Gade bereikte die respectabele leeftijd. Waarom ik hier het woord respectabel gebruik is me niet helemaal duidelijk. Het vloeit me als vanzelf uit de vingers. Op zich is er natuurlijk niets respectabel aan om 100 te worden. Ligt er maar net aan wat je van je leven gemaakt heb. Wat je gedaan hebt en gelaten. Maar op de een of andere manier wordt een leeftijd bijna automatisch respectabel. Ik ben nog lang niet zo ver.
Niet alleen mensen worden 100, ook instituten, verenigingen, gebouwen lukt dat. Makkelijker nog dan bij mensen. Gisteren was ik op het feestje ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van Concertgebouw De Vereeniging. Een gebouw zo oud dat we het nog steeds met dubbel ee schrijven. De verjaardag wordt gevierd met een concert door Het Gelders Orkest. Die spelen Brahms en Debussy. Het is geen extra feestelijke concert, het past gewoon in hun serie optredens dit jaar. Op zich is daar niks mis mee, maar een 100-jarige had misschien ook wel een eigen compositie verdiend.
Het is een druk verjaardagsfeestje. Iedereen is er. Tot mijn aangename verrassing is de mooie A er ook. Dan kan de avond eigenlijk al niet meer stuk. Voor het concert begint zijn er toespraken van de directeur en de burgemeester.  Het wordt tijd voor de muziek. De zaal klapt in het vermoeden dat de dirigent opkomt, maar het blijkt een orkestbode te zijn, die de microfoon komt weghalen die bij de toespraakjes werd gebruikt. De dirigent blijkt er al lang te zijn. Zat tijdens de felicitaties verstopt achter de vleugel. De solist komt op, nu weer een klaterend welkomstapplaus voor de  zilvergrijs belokte pianist. Anderhalf uur aansprekende en minder aansprekende muziek.
Tijd voor de nazit. Babbelen met deze en gene. Genoeglijke social talk. Een drankje, een bitterbal. Gade neemt zich vaak voor niet te lang na te blijven bij dit soort gelegenheden. Maar daar komt vaak weinig van. Mooie A is allang naar huis. Gade en ik  zijn zo goed als de laatsten die vertrekken en de directeur bedanken voor de invitatie. Het gebouw is zo goed als leeg, wacht op de volgende 100 jaar, respectabele 100 jaar.