Emanuel

Ik ben nog van de generatie dat kinderen keurig vernoemd werden. Mijn oudste zus heette Wilhelmina Petronella, mijn jongste zus Petronella Bernardina. In die namen kwamen een aantal grootmoeders terug. Wilhelmina van moederszijde, Petronella van vaderszijde. Wilhelmina werd Miep, Petronella Nel. Bijna uitgestorven namen. In 2013 werd nog een meisje Miep genoemd en drie kregen de naam Nel. In dat jaar werden er maar liefst 12.985 verschillende meisjesnamen gegeven.
Mijn vader heette Johan. Verder niks. Voor mijn moeder werd dat ‘Jehan’, voor de neefjes en nichtjes  ‘Oom Jan’.  Mijn oudste broer heette Theodorus Antonius, netjes naar de opa’s van beide zijden. Mijn jongste broer werd Antonius Johannes en in mij culmineerde de namen van opa’s, vader en broers: Johan Theodorus Antonius Emanuel. En zo waren wij een gezin met keurige Nederlandse namen: Theo, Ton en Jan. Namen die in de populariteitslijstjes vandaag de dag laag scoren. Jan staat daarin nog het hoogst met in 2013 toch nog 372 vernoemingen (plaats 29 van de in totaal 11.414 namen). De naam Theo is slechts 12 keer vergeven en niemand is in 2013 Ton genoemd.
Maar ik wil het ook nog even hebben over mijn vierde naam: Emanuel. Een naam die in de familiegeschiedenis helemaal niet voorkomt. Hoe ver ik ook terug ga in de historie van zowel vaders- als moederslijn, nergens kom ik een Emanuel tegen. Ook niet met de meer correcte schrijfwijze met dubbel m. Hij duikt plotseling op aan het eind van dat fantasieloze maar voor mij zo betekenisvolle rijtje Johan, Theodorus, Antonius. Ik heb die vierde naam te danken aan de vroedvrouw die mijn voortijdige geboorte begeleidde. Zij was het, zo gaat het verhaal, die mijn ouders adviseerde om zo tegen de kersttijd Emanuel aan het rijtje toe te voegen. “God met ons.” De ambtenaar van de burgerlijke stand, net zo min als mijn vader wisten precies hoe je het schreef, vandaar een m minder.
Als kind genoot ik al van die vierde naam. Als een toen nog volle kerk rond deze dagen zong: “Ook wij uitverkoren, komen u begroeten, en kussen uw voeten, Emanuel.” En ik wist dat de hele kerk voor mij zong! Een zaliger kerstfeest kon niet bestaan.