Enneagram

Gisteravond was ik met Gade bij een lezing over het enneagram. Vraag niet hoe ik er kwam, maar ik was er. Wat een enneagram is? Ik leen even een tekstje van Wikipedia: “Het woord enneagram stamt van het Griekse ennea, dat negen betekent en grammos, hetgeen iets wat geschreven of getekend is betekent. Het symbool van het enneagram is een negenpuntige sterveelhoek. Volgens bepaalde stromingen in de pseudowetenschap kan iemands karakter met behulp van dit diagram worden ingedeeld. De wetenschappelijke psychologie gebruikt het enneagram niet. Negen persoonlijkheidstypen zouden dit diagram elk een vast punt hebben en via lijnen met elkaar in verbinding staan. Dit veronderstelt dat de onderlinge relaties van de typen volgens vaste patronen verlopen.”
Wikipedia maakt dus gelijk maar gehakt van het enneagram. Ik weet dat er bedrijven zijn die met hun aannamebeleid gebruik maken van het enneagram en er voor zorgen dat alle negen persoonlijkheidstypen in een organisatieonderdeel vertegenwoordigd zijn. Dat komt de werking van dat onderdeel ten goede. De inleider van de avond durft zelf ook het enneagram te relativeren. Hij brengt het niet als een onvoorwaardelijk geloof.
De middag voor de lezing heb ik via een internettestje mij al proberen in te delen bij een van de negen types. Deze types ontlenen hun naam aan de zeven hoofdzonden: woede, trots, afgunst, hebzucht, gulzigheid, lust en luiheid. En om tot negen te komen zijn daar nog angst en bedrog aan toegevoegd. Ik blijk het type nummer 2, gever te zijn. Ik geef het maar wat voor wat het waard is. In dit soort beschouwingen heb ik vaak het idee dat ik mezelf zie als in een beslagen spiegel. Ik zie de contouren, maar de details ontbreken. Daarvoor is het beeld te vaag. Als ik de spiegel schoon veeg lijkt het beeld helderder te worden. Er blijven wat druppels achter. Tranen?
Gade zegt dat ze veel van de beschrijving van mijn type in mij herkent. Dat doe ik omgekeerd ook in haar type. Ik heb nog niet ontdekt of haar en mijn type een ideale combinatie zijn. Maar daar heb ik eigenlijk het enneagram niet voor nodig.

Eén reactie op Enneagram

  1. Joop Lampe schreef:

    Beste Jan,

    Wat leuk om je commentaar te lezen op mijn Enneagram-inleiding. Ik was ook blij met je opmerking dat ik zelf een en ander ook kon relativeren. Maar even over je type 2 zijn???
    Zoals gezegd, de spiegel word je doorgaans voorgehouden door anderen. Vandaar ook dat het enneagram vooral wordt gezien als een verbale traditie. Testjes kunnen een indicatie geven voor je type, maar feedback van anderen is onontbeerlijk om jezelf echt scherp te krijgen.
    Op basis van mijn allereerste indruk, je uiterlijk dus, maar ook de manier waarop je o.a. je commentaar afrondt, blijf ik van mening dat je in essentie eerder tot het type 4 gerekend zou moeten worden. Argumenten: 1. je vrouw met gade aanspreken 2. direct iets creatiefs doen met wat je zojuist ervaren hebt. 3. “Als ik de spiegel schoonveeg lijkt het beeld helderder te worden. Er blijven wat druppels achter. Tranen?” Poëtischer (en typisch 4 dus) kan bijna niet! 4. De ‘4’ vindt zichzelf anders dan anderen (uniek), dus kan het maar moeilijk accepteren dat hij zomaar beschreven zou kunnen worden in een boek. 5. De 4 vindt zijn stresspunt in de 2; in stressvolle(re) omstandigheden kan de 4 gemakkelijk 2-gedrag gaan vertonen. Maar wat blijft… de enige die het echt weet ben jijzelf. Bij aanhoudende twijfel ben je altijd welkom voor een zgn. type-interview.
    Hartelijke groet, Joop Lampe

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *