Europa

Ik volg de wereldpolitiek zoals een betrokken burger betaamt. Vanaf de zijlijn in de onwankelbare wetenschap dat ik er zelf maar weinig aan kan doen. Het overkomt mij. Ik heb maar een ietsiepietsie invloed. Ja, een keer in de zoveel tijd gaan stemmen, voor de gemeente, de provincie, het land, Europa. Als je dat zo achter elkaar zet lijkt het eventjes af je heel wat hebt in te brengen . Maar je weet ook dat je nadat je het stemhokje hebt verlaten het moet overlaten aan de gekozenen. En wat die er van maken stemt niet altijd even gelukkig. Maar hoe hou je iedereen tevreden? Neem nu dat hele gedoe rond Griekenland. Het land heeft geen cent meer te makken, is volledige afhankelijk van de Europese Centrale Bank , het Internationaal Monetair fonds en een stel toeristen, die steeds meer wegblijven. En wat doe je dan? Dan ga je over op een wanhoopsoffensief. Je organiseert een referendum, waarvan maar weinig mensen begrijpen wat JA of NEE nu precies inhielden. Je hebt als land verder niets te bieden, je zit klem tussen de wil van het volk en de eisen van Europa. Europa, dat werelddeel waarvan jouw land de naamgever was. Europa dat van jou heeft geleerd wat democratie is en dat zelfde Europa dat zal nu gaan bepalen hoe hoog jouw BTW is en wanneer je met pensioen mag. Het moet toch niet veel gekker worden, denk je dan als rechtgeaarde Griek, in wiens ziel nog nog altijd iets van de eigenzinnige Zorba huist. Maar ook met hem liep het uit op een fiasco.
Misschien is dat wel het Griekse lot. Ooit was je de drager van de Europese cultuur, toonaangevend op elk gebied, literatuur, wiskunde, filosofie, theater, bouwkunst. Maar wat overbleef was een land dat nu vooral bekend is om zijn ruïnes en er ook nu steeds weer in slaagt er een puinhoop van te maken. Maar ook een land dat Europa niet kan missen. Europa zonder Griekenland is een wees.