Files

Gade is op bezoek bij een vriendin. Met de auto. Ze is net een groot ongeluk voor geweest en heeft op de heenweg geen last gehad van wegafzettingen, omleidingen en files. Tenminste dat neem ik aan. Ze is nu op de terugweg, laat  via een voice mailberichtje weten en denkt op tijd thuis te zijn voor het avondeten. Ik hoorde van het ongeluk en de geweldige stremmingen die dat oplevert, stremmingen die nu uren later nog lijken voort te duren. Ben benieuwd of zij de files kan omzeilen of dat er niet anders overblijft dan aansluiten en gewillige je tempo aanpassen en je ziel in lijdzaamheid bezitten.
Ik hou niet van files. Niet op de weg, nergens niet. Ik hou sowieso niet van rijtjes. Dat gedweeë wachten op je beurt. Gelukkig ben ik maar weinig op de weg en als ik van N naar elders moet probeer ik het altijd zo te plooien dat ik niet op spitstijden hoef te rijden. Een auto is tenslotte gemaakt om te rijden en als je dan op weg bent hoor je zo min mogelijk stil te staan. Stil staan doe ik thuis wel, dan heb ik er ook helemaal geen moeite mee. Dan hoef ik ook nergens naar toe, ik ben waar ik wezen moet.
Ook op recepties probeer ik het in de rij staan, voordat je het feestvarken, de jubilaris, de jarige, de afscheidnemende of de te verwelkomen persoon de hand kunt schudden, te voorkomen. Ik heb slinkse manieren ontwikkeld om de rij goeddeels te vermijden, door je al babbelend aan te sluiten bij een bekende die meer vooraan in de receptiefile staat. Voor je het weet ben je aan de beurt, heb je een lange rij omzeild en meer tijd voor de bitterballen en je drankje. Maar ach, hoeveel recepties heb ik nou nog.
Gade dacht rond deze tijd thuis te zijn. Ik hoor de deur.