Filmpje

Ik blijf proberen mijn blog voor 12 uur te plaatsen. En in de meeste gevallen lukt het mij ook ze diezelfde ochtend te schrijven. Daar gaat meestal zo’n half uurtje mee heen. Maar soms heeft zelfs een AOW-er (klinkt toch heel anders dan de VUT-er die ik een paar weken geleden nog was) afspraken die het hem fysiek onmogelijk maken te schrijven in de ochtend. En dan biedt de avond te voren genoeg soelaas. Als ik er maar voor “Boer zoekt Vrouw” mee klaar ben. Ja, ik heb zo mijn kleine verslavingen.
De reden waarom het mij  niet lukt op de ochtend zelf te schrijven is dat ik dan mijn halfjaarlijkse afspraak met de cardioloog heb. Hartfilmpje maken, even praten, misschien wat bloeddruk meten en dan hopen dat het verdict luidt dat ik over een halfjaar weer terug moet komen. Of misschien met er wel wat onderhoud gepleegd worden. Je weet nooit. Ik voel me redelijk goed. Beter dan een van de honden van mijn Franse nichtjes. Badu, zo heet dat brave grote beest, heeft last van een gekantelde maag. Dat blijkt, zo leert Internet mij, een ernstige aandoening. Ik vind het ook angstwekkend klinken. Een maag die zich in een hondenlijf omdraait. Badu is inmiddels geopereerd en maakt het naar omstandigheden ook redelijk.
Als ik  naar het ziekenhuis ga moet ik daar mijn paspoort overleggen en een kopie achterlaten. De service gaat niet zover dat ze dat daar zelf even maken. Ja, er wordt op de gezondheidszorg bezuinigd. Kopieën maken we niet, meebrengen!. Het ziekenhuis heeft mijn burgerservicenummer nodig voor het uitwisselen van gegevens, staat er in de brief. Uitwisselen van gegevens? Met wie?Mijn verzekering? De begrafenisondernemer? De belastingdienst? De AIVD? Mijn facebookpagina? Ik moet niet zo wantrouwend doen. Zal best ergens voor nodig zijn. Big Brother is watching you. Vandaag laat ik vooral de cardioloog naar me kijken. Heb ik even genoeg aan.