Ik heb mijn eerste nieuwjaarsreceptie achter de rug. Of eigenlijk mijn tweede, al vraag ik mij af of de gelukwensen die gade en ik uitwisselden om 00.00 op 01-01-11 wel als een receptie bestempeld mogen worden. Maar de wederzijdse wensen toen waren minstens zo gemeend als de vele handen die ik gisteren op de gemeentelijke nieuwjaarsbijeenkomst schudde. Vreemd fenomeen eigenlijk, nieuwjaarsrecepties. Amsterdam heeft hem al afgeschaft en de PVV-ers in Den Haag en Almere boycotten hem. Dat laatste is op zich al een reden om er zoveel mogelijk wel te bezoeken. Als het aan die partij ligt zijn de kleuren van de Nederlandse vlag binnen de kortste keren rood-wit-grauw. Het lijkt wel of zij naar een maatschappij willen waarin fantasie is uitgebannen. Die was op de Nijmeegse receptie gelukkig nog wel aanwezig in de vorm van een niet te lang programma met perfecte clownerie en een houtsnijdende toespraak van de burgemeester. Ik had hem zelf kunnen schrijven, was het compliment dat ik de burgemeester daarover gaf. En daarna was het handenschudden. Niet in lange rijen, maar gewoon bij wie je tegenkwam en waarvan je het de moeite waard vond. Zo’n receptie is toch een kwestie van zien en gezien worden.
Als van oudsher goed katholieke jongen bedien ik mij altijd van de wens “Zalig Nieuwjaar”. Dat roept heel vaak een reactie op. Ik vind met het woord zalig niets mis. Het bekt goed en roept een soort warme genoeglijkheid op die ik het merendeel van de mensen die ik de hand schud ook van harte toewens. Ook voor mij hoop ik op een zalig jaar. Dat begon die ochtend al met het bericht van mijn cardioloog dat mijn situatie stabiel is. Geen beduidende verslechtering, zalig.
Op de receptie liep ik ook tegen een hoge militair aan en herkende hem aan zijn uniform als Gele Rijder. Ooit (1968-1969) diende ik ook bij het Korps Rijdende Artillerie en Rijders hebben een onzichtbare band met elkaar. Ook al is de een kolonel en de ander rijder I. De kolonel was ooit afdelingscommandant geweest en ik ver voor zijn tijd chauffeur van de toenmalige commandant. Zo’n terloops contact, zalig. Al moet ik natuurlijk wel oppassen het woord niet te laten devalueren door te veel gebruik.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Zo Jan, na dit bericht van je cardioloog, haal je de tachtig, zaaaaaalig toch?
2011 wordt super
groetjes
peter en willemien
Jan, ik vind 1001 jaar in militaire dienst wel erg lang. Ook niet echt zalig…
Groet!