Gisteren scheef ik een stukje over Harrie, onze poes. Nee, niet bang zijn, vandaag gaat het niet over haar. Ik vind dat je de berichten over je huisdier moet doseren. Natuurlijk is Harrie de meest bijzondere kat ter wereld, een kat die zelfs een kunstje kent, maar dat betekent niet dat ik anderen te veel moet lastig vallen met enthousiaste verhalen over haar ongeëvenaarde schoonheid en grote aanhankelijkheid. Een aanhankelijkheid die overigens wederzijds is.
Op Facebook plaatste ik als ’teaser’ voor mijn blog een fraaie foto van Harrie. Harrie, pikzwart naast een groen doorschijnend vaasje, waardoor haar verschijning nog meer allure krijgt. Ik ben niet de enige die dat vind. Zeventien mensen ‘liken’ de foto. De vraag is wat ze dan waarderen, de foto als zodanig of Harrie, of misschien wel het vaasje. Nu is zeventien natuurlijk ook geen wereldschokkend aantal. En in procenten uitgedrukt is het net aan 5 %van de Facebookvrienden die ik heb. Ook niet een getal om wakker van te liggen. Maar ja, hoeveel vriend is een Facebookvriend? Ik vind het nog al wat, die 17 waarderingen. Ik weet niet hoeveel mensen de foto hebben gezien, mogelijk zelfs gedacht hebben: mooie foto of mooie kat, misschien zelfs alleen maar mooi vaasje en vervolgens over gegaan zijn tot de orde van de dag. Toch waren er 17 die er even wat langer bij hebben stil gestaan en zelfs de moeite (“Kleine moeite, hoor”) hebben genomen de like-knop in te drukken. Wat ik mij nu in gemoede afvraag is of zij dat vooral hebben gedaan omdat ze mij een plezier wilden doen of omdat de foto (het vaasje? de kat?) hen zo raakte dat ze niet anders konden dan mij te laten weten dat ze het wel leuk vonden. En hoeveel van de ‘likers’ hebben doorgeklikt naar mijn blog? Dat weet ik pas aanstaande zondag als ik de weekcijfers weer doorkrijg. Doorgaans zo’n 40 tot 80 bezoekers per dag met een enkele uitschieter naar 100. Schrijven doe ik dit vooral voor mezelf, maar leuk dat u meeleest.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Hoi Jan, wanneer komt er een gesproken editie van opa en opoe Pluis in het Nimweegs, want er zijn wel mensen die hun (klein)kinderen Nijmeegs willen leren, maar niet weten hoe dat precies moet.
Is that really all there is to it because that’d be flrggeabastinb.
Jan, I agree, Eclipse Rocks. I agree, JDeveloper still lags at this moment in time. When developing Java I personally will still pick Eclipse. For example refactoring in Eclipse isfar superior, CVS integration, navigator window. Point I was trying to get accross is that it is not always (almost never?) the big things like wizards and the wysiwyg stuff which make an IDE enjoyable, but the seemingly small things (doubleclick om a tab and get a full-screen editor in Eclipse) ,the intuitive features. Maybe Developing Comfort is the word I’m searching for.
Credo sia una cosa ironica sul fatto di fare “cose da uomo”, come se avere un pene fosse indispensabile per mettere le catene o riparare il registratore..A forza di sentir blaterare sulla femminilità perduta e le donne che vogliono scimmiottare il maschio.. come se riparare un videoregistratore comportasse uno snaturamento della donna.Almeno, io l’ho intesa così, una cosa un po’ alla Ionesco.. Inquietante, sarcastica.Questo sogno secondo me è l’incubo del maschio contemporaneo.
silver surfer 0 0…bei dem seegang die wasserlinie sauber zu treffen ist ja auch nicht einfach-zumal der anlauf wirklich vielversprechend aussah
A modernidade é que não sabe lidar com "o gasto, o repetitivo e o indigesto", prefere os noticiários, actualizados em tempo real, cheios de cores vibrantes e velharias com roupagem de novidade. As causas desta incompreensão nunca serão aceites por um reformista como o João Tunes, para quem a democracia e a liberdade deveriam abrir todas as portas necessárias a um mundo melhor.
Oh, my stars! I really enjoyed reading your blog. Would you consider my request to add a paragraph about the use of the word “me?” So many public speakers and TV commentators tend to use the word “myself” in place of “me” that I am wondering whether or not I missed a subtle change in the rules of grammar after leaving school. Could you please help me? There I go again — writing the word ME.
Szerintem nem kell sokáig várni, hogy kiderüljön mennyire nagy a baj!… Az utcánkban is az egyik szomszéd pont olyan idÅ‘s, mint akirÅ‘l Ãrsz és pont olyan helyre ment, ahova a te "hÅ‘söd" is…, 2 hetente hazajár, a férje szintén rokkant, a lánya kollégista. Nehéz bizony!