Fotograaf

Een paar maanden geleden kreeg ik een mailtje waarin mij gevraagd werd of ik mijn medewerking zou willen geven aan het ‘Boekenbal voor Lezers‘, de landelijke afsluiting van de Boekenweek in Nijmegen op 19 maart in de Vereeniging  Een op zich vererende uitnodiging. In het mailtje stond onder meer het volgende: “De avond staat geheel in het teken van het thema van de Boekenweek: Duitsland, met als ondertitel ‘Was ich noch zu sagen hätte’. We willen u vragen om in de tijdsduur van een sigaret (ca 7 minuten) een voordracht te verzorgen (dauert eine Zigarette…). Het zou dan over Duitsland dienen te gaan, bijvoorbeeld een ode aan het land. Maar het lijkt me in uw geval mooi als u als ras-Nijmegenaar in de tekst ook een koppeling zou kunnen maken met Nijmegen. Dus eigenlijk over Nijmegen en Duitsland. Lijkt u dat wat?” Dat leek me wel wat en ik zegde mij medewerking toe. Van dat tekstje staat nog geen letter op papier maar we hebben nog een paar weken, dus daar maak ik me niet echt ongerust over. Die kleine duizend woorden komen er wel.
Kort daarop kreeg ik van de organisatie het verzoek om een foto in verband met de publiciteit rond het Boekenbal voor Lezers. Ik stuurde een foto op die Gade een tijdje daarvoor gemaakt had op een winderig terras aan het IJ. In een bevestigingsmailtje werd mij door de organiserende club ook nog gevraagd om de naam van de fotograaf. Ik stuur die naam braaf door. Ik ben een gezeglijk iemand, die aan dit soort opdrachten zonder mankeren gevolg geeft.
Ik loop bij mijn boekhandel binnen en zie stapeltje folders voor het Boekenbal liggen. Ik lees daarin dat ik een bijzonder band met Duitsland heb omdat mijn oudste broer nog geen tien jaar na de oorlog met een Duits meisje trouwde. Elke reden lijkt goed genoeg om voor het Boekenbal te worden uitgenodigd. Het fotootje dat ik opstuurde prijkt keurig naast het tekstje. En in het colofon staat de naam van mijn echtgenote netjes als fotograaf vermeld. Een nieuwe carrière gloort? Gade voor al uw portretten!