Foto’s

De kinderen zijn het huis van Els aan het leeg maken. In verschillende hoeken en gaten hebben zij foto’s gevonden, de meesten ongeordend in een grijs plastic mandje. Foto’s van heel vroeger, ver voordat ik haar kende, maar ook veel foto’s die een illustratie zijn van ons mooie leven samen en ook nog van al die tijd dat we nog wel samen maar niet meer bij elkaar waren. Ik kieper het mandje om en laat alle foto’s, vele tientallen, zeker om en nabij de tweehonderd, een voor een door mijn handen gaan. Als een caleidoscoop kijk ik door de jaren heen, probeer mij te herinneren waar het was dat een foto gemaakt werd. Op de meeste foto’s staat achterop niets geschreven, soms een jaartal, soms een plaats of een gebeurtenis. Bijna alle  foto’s zijn nieuw voor me. Niet omdat ik ze nooit gezien had, maar omdat ze lang vergeten waren. Ik zie ons huis in Hatert weer terug, de flat in Arnhem waar op onze verjaardagen familie en heel veel vrienden mee kwamen eten, zomerstamppot of boerenkool. Foto’s die gemaakt werden toen wij onze verlovingsringen kochten, foto’s van de verloving zelf met mijn vader en moeder. Mijn vader die toen ongeveer net zo oud was als ik nu. De tijd staat even stil terwijl ik er doorheen blader. Voorbije vakantiefoto’s waar achterop geschreven staat ‘Denemarken 1972′, voorop Els voor de tent met daarnaast de rode Ford Escort. Wat waren we jong, zijn we dat echt? Els met lang haar, Els met kort haar, zo kort dat een slager in de winkel haar ooit aansprak met :”Wat mag het zijn, meneer.” Ik zie me zelf weer met haar tot op mijn schouders. Foto’s van de kat Fifi. En heel veel foto’s van muziekleerlingen die bij Els op les waren. Foto’s van de kinderen toen ze slaagden voor het VWO. Tussen de foto’s ook wat krentenknipsels over de band waar de zoon in speelt.Trots moederschap met een paperclip bij elkaar gehouden.
Deze zaterdagochtend zit ik aan de keukentafel en bekijk al die foto’s. Ik weet dat Els meekijkt en hoor haar zeggen: “Mooi, hè?” Ja, heel mooi.