Gene zijde

Gade en ik zitten nog wat na te tafelen na de bijeenkomst van de koffieclub. Iedereen is vertrokken naar zijn eigen besognes die deels bestaan uit het voorbereiden van het gezamenlijk vieren van onze club van de overgang van het oude jaar naar het nieuwe. Dat overgangsmoment waarin teruggeblikt en vooruitgekeken wordt. Dat wat was nooit meer zo zal terugkomen en dat wat komen gaat alleen maar te gissen is. Slechts wat er nu is, is een kortstondige waarheid voordat het een gestolde herinnering wordt die op het zelfde moment al weer gekleurd wordt door herinneringen en verwachtingen. Jan Brokken schreef toch niet voor niets “de waarheid is nog een verhaal”. De waarheid lijkt niet te bestaan, het is meestal een povere  verklaring van wat wij als waar beschouwen. Een verklaring die de waarheid altijd geweld aan lijkt te doen. Nooit hoorde ik dat duidelijker vertellen dan door de bisschop van St. David’s in Wales in een preek waarin hij verhaalde van zijn dochter toen hij haar over een akkefietje om de waarheid en een verklaring vroeg, zij antwoordde met: “You cannot have both, Daddy!”
Er schuift een oude bekende bij Gade en mij aan de koffietafel aan. We kennen haar al van lang geleden. Na de uitwisselingen zoals die aan het begin van een gesprek gebruikelijk zijn, vertelt ze dat ze al een paar jaar bezig is met een cursus die het haar mogelijk maakt in contact te komen met gene zijde. Zij brengt dat met zoveel overtuiging en zo zonder opsmuk dat ik het zo goed als onvoorwaardelijk geloof.  Zij is er van overtuigd dat we ooit, en wat haar betreft gaat het niet over eeuwen,  in contact kunnen komen met het voor haar onomstotelijk bestaande hiernamaals en hen die daar verblijven.
Ik help haar bijna hopen dat het waar is. Misschien kan ik dan het gesprek met mijn vader voeren waar we hier nooit aan toegekomen zijn. Maar mogelijk is mij daarvoor hier niet genoeg tijd gegeven en moet ik op dat gesprek wachten tot ik ook aan gene zijde ben. En of daar tijd bestaat? We zullen, of er dan nog tijd bestaat of niet, daar tijd en ruimte genoeg voor hebben. Tijd en ruimte voor de waarheid én de verklaring. Dan kunnen we ze allebei hebben.