Giro

De commissie besprak de mogelijke thema’s van het komende Nimweegse Dictee, dat jaarlijkse stukje Nijmegenpromotie dat op 27 november a.s. voor de 17e keer gehouden gaat worden.  In de tekst proberen we altijd een beetje aan te sluiten bij de actualiteit. En er staat Nijmegen volgend jaar heel wat te wachten.  Voor de 100ste keer zal de Vierdaagse gelopen worden. Leverancier voor het thema van het dictee dit jaar: ‘Pien aon de pote’. Mooi kapstok voor een speelse tekst. Maar er zijn volgend jaar nog meer activiteiten die zullen figureren in het dictee. Er zal zeker aandacht worden besteed aan de Special Olympics, maar ook aan de Giro d’Italia, die een keer in Nijmegen zal aankomen en er de volgende dag weer zal vertrekken. En zo wordt Nijmegen niet alleen een wandelstad, maar ook wielerstad. Voor een paar dagen zal de stad  roze kleuren, maar dat is ze wel gewend.
Bij de aankomst op 7 mei in Nijmegen rijden ze nog twee stadsrondjes. En dat is maar goed ook, want anders is zo’n peloton hardrijders voorbij voor je het weet. Zoef, zoef en weg zijn ze.
Het is ongeveer 60 jaar geleden. De Ronde van Nederland zal Nijmegen passeren. Mijn vriendje Wim en ik zijn wielerfanaten. Met kaartjes van sigarettendoosjes (die waren toen nog van karton) spelen we de hele Tour de France na. Uit een doosje kon je vier kaartjes knippen en op elk kaartje schreven we de naam van een renner. En daarmee speelden we onze eigen wielerronde.  Nu we de kans kregen om wielrenners in het echt bezig te zien, lieten we ons die gelegenheid niet ontnemen.  Mijn vriendje Wim en ik  gaan naar de Waalbrug om ze langs te zien komen. Vanuit het noorden zullen ze de Ooijpolder in duiken. We zijn ruim op tijd, nog bijna geen mens te zien. Zullen er ook niet veel meer worden. In mijn herinnering zijn Wim en ik de enige toeschouwers. In de verte nadert een motoragent. Daarachter  een groep wielrenners, het geluid van zoefende bandjes, nog een motoragent en dan niets meer. Minder dan tien seconden. We wachten nog even op dat wat niet komen gaat.
Die passage toen leerde mij veel over het leven. Verwachtingsvol kijk je uit naar wat komen gaat en voor je het weet is het voorbij. Gedachte die best eens in het 17e Nimweegse dictee zou kunnen terugkomen.