Herhaling

In mijn nu zo kleine wereld staat er toch een venster open naar de rest. De televisie dient als een geluidsdecor en levend behang. Ik kom nog niet echt aan het lezen van een boek toe. Kan me daar nog niet op concentreren. Wat lezen betreft blijft het dus bij een vluchtige blik door de krant en het lezen van een artikel in een tijdschrift dat zoonlief voor mij meebracht. En voor de rest mijmer ik wat en zie heel veel sterblokken en journaals langs komen. Mijn god, wat wordt er veel herhaald in dit land. Ik kan de journaals bijna vlekkeloos weergeven, maar meer nog wordt ik getroffen door de herhalingen van de reclameblokken. Vele malen per dag hoor ik wat Ymea voor mij in de overgang kan betekenen, zie ik dat meisje trainen voor haar verloren judowedstrijd, weet dat er in  Amerika geen AH-voordeeltjes zijn te halen, moeten twee jongetjes mij overhalen een Limburgse dierentuin te bezoeken en zie ik dat je in Scandinavië de kans loopt je vakantie te laten bederven door vernielzuchtige elanden. ‘Frapper, frapper toujours’, slaan, steeds weer slaan, leerde ik ooit, daar gaat het om in de reclamewereld. En het werkt op een bepaalde manier. Met mijn ogen dicht zie ik al die reclames weer langskomen. Ik kan de teksten meezeggen. Ik heb Max’ geheugentrainer niet nodig. Maar ik heb niet de neiging Ymea te gaan gebruiken, noch op judoles te gaan, halfvolle melk dronk ik al. Ik ben niet verzekerd bij de ABN en peins er niet over daar naar toe over te gaan. Ook de rest van de boodschappen laat ik gelaten aan mij voorbij gaan. Mijn gedragspatroon wordt er niet door beïnvloedt. Valt op dit moment ook weinig aan te beïnvloeden. Ik begin steeds beter de betekenis van blok aan het been te beseffen.