Hij vertrekt

Vanmiddag stond op Facebook wat ik al en tijdje wist, maar wat nog niet echt zeker was. Mijn neef en zijn vrouw emigreren voor drie jaar naar Frankrijk. Daar gaan zij in het zuiden een chique B&B beheren. De laatste kogels zijn door de kerk en gaven zij de wereld kond van de grote veranderingen die hen te wachten staan.
Toen ik het nieuws al een paar weken geleden hoorde overviel mij als eerste een gevoel dat ik ook altijd krijg bij het programma “Ik vertrek” waar op vermetele gronden iemand een gammel pand heeft gekocht om er zonder vergunning en te weinig kapitaal een nudistenpension annex mini-camping van te maken om er daar achter te komen dat het met de gemiddeld op het oog aangename temperatuur van  30º F maar net boven het vriespunt Celsius is. Komt nog bij dat mijn neef en zijn vrouw mij aan niets doen denken aan de uitbaters van B&B’s die ik ontmoet in het gelijknamige tv-programma en die zich altijd ergeren aan een losliggend kleedje of te klein spiegeltje en altijd nog wel een bruikbare tip hebben, waarvan je weet dat de ontvangers van de tip niets mee zullen doen. En die mengeling van ‘Ik vertrek”en “B&B” zag ik dus voor me. En het enige wat ik toen kon zeggen was “NIET DOEN!”
Van de andere kant weet ik ook dat mij neef, zeker samen met zijn vrouw alles kan. Bouwde schouwburgen, leidde toneelgezelschappen, schreef kinderboeken en dat alles met groot succes, net zo als zijn vrouw een van de meest aansprekende kleine schouwburgen bestierde. Kennis en doorzettingsvermogen voldoende. Maar naar eigen zeggen krijgt neef geen spijker recht in de muur maar verheugt zich nu al op het schoonhouden van het bijbehorende zwembad. Maar of dat gevoel meer dan 1000 dagen stand zal houden?
Het vertrek van neef en vrouw betekent wel dat wij ons vakantieadresje kwijt zijn. Als zij op vakantie waren trokken wij in hun pittoreske Drentse boerderijtje om op de kat Gijs te passen. Gijs is een paar maanden geleden gestorven. Dat is goed, ik denk niet dat hij in Frankrijk had kunnen aarden.