Hitte

Ik heb me nog niet afgevraagd hoe deze dag door te komen. Hoe ik met de voorspelde hitte zal omgaan. Of ik die kan ontvluchten. Mijn vluchtpogingen zullen schamel zijn. De drempels zijn te hoog om mij zelfstandig met de rolstoel naar buiten te begeven. Bovendien kan ik mij niet aan de indruk ontdekken dat het beter is binnen te toeven. Er staan twee deuren tegenover elkaar open en soms trekt een zoeltje langs. Mijn bestaan vandaag zal niet veel verder reiken dan de keuken-woonkamer van ons huisje ‘Fris en Buiten’. Een kamer die mij ook als slaapvertrek dient. Een riante bank is mijn bed. De trap is nog een te grote hindernis om naar de slaapkamer te geraken. Ik realiseer me dat ik onderhand wel genoeg gejeremieerd heb over mijn beperkte actieradius, die zich overigens vanochtend tamelijk vergroot heeft. Met enig gemanoeuvreer geraakte ik deze morgen onder de douche. Een plastic tuinstoel diende mij tot riante zetel en voor het eerst sinds mij het ongemak overkwam, kon ik douchen en zelf mijn haren wassen. Tot nu toe was het gebleven bij wat poezenwasjes aan de kraan, maar hier is de douche bereikbaar. Niks geen trap of andere onoverkomelijke hindernis. Ik beleefde het stromende water zoals Jezus dat moet hebben gedaan toen Johannes hem doopte in de Jordaan. Vergeef me de mogelijk wat blasfemische vergelijking, maar het was een groots moment. Nu is bijna alles wat ik nu beleef groots en meeslepend. Vooruit nog maar weer eens dat Bloemcitaat: “Alles is veel voor wie niet veel verwacht.” Nu zijn mijn verwachtingen toch al minimaal, dus alles is veel. Een onverwacht telefoontje, een goed geslapen nacht. Nog maar een citaat: “Het zijn de kleine dingen die het doen.”
Het wachten is nu op iets iets wat de beperktheid van mijn huidige bestaan overstijgt. Iets wat noopt tot het schrijven van wel vijf blogs. Maar misschien is het ook wel beter als dat vandaag niet gebeurt. Het wordt al warmer en warmer. Rustig zitten of liggen, lijkt mij avontuurlijk genoeg voor vandaag.