Jeuk

Mijn zoon werkt onder andere bij een artiestenbemiddelingsbureau of zoiets. Als nieuwjaarsfelicitatie stuurde dat een door hem verzonnen tegelsticker met als tekst: “Een tegel zonder spreuk is als krabben zonder jeuk.” Ja, de humor zit diep in de familie verankerd! Ik heb de sticker uiteraard in het toilet geplakt en ben aan het denken geslagen. Daarover later. In het winterseizoen word ik altijd getroffen door een ontzettend droge huid, die noopt tot heel veel krabben en dat verergert de jeuk alleen maar. Het hoeft maar even te gaan vriezen of mijn huid verdroogt dermate dat de soepelheid alleen met crèmepjes en zalfjes enigszins kan worden teruggebracht. En krabben dus. Soms krab ik mij zo dat ik wel de hoofdpersoon lijk uit het laatste boek van Jan Siebelink, een zich tot bloedens toe automutilerende dame. Nee, krabben lost de jeuk niet op in mijn geval. Mijn lang geleden overleden broer had ook last van heftige jeukaanvallen. Ja, ook  jeuk zit diep in de familie verankerd! Het weer van de laatste dagen is dus funest voor de conditie van mijn huid. Ik wacht op de lente.
Intussen denk ik na over “krabben zonder jeuk”. Is dat het toppunt van zinloosheid? In ieder geval niet voor mijn kat Thomas. Die krabt zich te pletter, soms zijn huid, maar meestal het vloerkleed of een boompje in de tuin dat net te dun is om zoveel kattengeweld te doorstaan. Hij krabt lijkt het wel uit pure lust. Mijn eigen krabben is altijd doelgericht, maar lost niks op. De jeuk blijft. Lang, lang geleden zag ik op tv een documentaire over de opleiding van de Mobiele Eenheid. Als motivatiemotto herhaalde de opleidingsknuppel der 1e klasse steeds weer de mantra: “Jeuk is leuk, pijn is fijn, bloed moet.” Weet je wat er door die koppen gaat als er zo’n blauw front op een stel min of meer onschuldige betogers afgaat. Waarschijnlijk hebben zij die mantra als tegelspreuk ook thuis hangen.
Wij laten binnenkort onze wc moderniseren. De tegeltjes zijn al uitgezocht. Blanco.