Kennen

Een tijdje, zeg maar gerust een paar jaar, geleden las ik een boek van Arjen Lubach dat als titel had “Mensen die ik ken die mijn moeder nog gekend hebben.” Ik weet niet precies waarom,maar die titel van dat al weer lang vergeten boek schoot mij te binnen op het terras van een logement aan de Waaldijk. Dat terras is een plezierig keerpunt op het fietstochtje dat Gade en ik met enige regelmaat op een rustig zondag maken. Terwijl ik genoot van mijn kopje cappuccino met een glaasje water en een hapje mocht proeven van Gades broodje tonijnsalade kwam er een meneer naar ons tafeltje die mij begroette met: “Dag Jan, hoe staat het ermee.” De eerste ogenblikken zei zijn gezicht mij helemaal niets, het was alsof ik op de blanco bladzijde van een dummy keek. Geen beeld, geen naam. In die tienden van secondes hoorde ik bijna mijn hersens kraken en als een waanzinnige door het daar opgeslagen archief van gezichten die ik ooit gezien had bladeren. En dan vallen de beelden over elkaar heen. Het gezicht krijgt een naam en weet ik wie er voor mij staat: “Man, ik had je bijna niet herkend.” Ik weet dat mijn gestamelde: “Seniorenmoment, sorry”een te pover excuus is. Jarenlang waren we collega’s bij de gemeente. Weliswaar op heel andere afdelingen, maar toch collega’s die elkaar geregeld zagen. Maar lang voor onze ambtenarentijd kenden we elkaar. Een paar jaar zaten we in de zelfde klas op de HBS, haalden tegelijk ons eindexamen. Hij was een jaar ouder dan ik, maar was in de tweede klas blijven zitten. Daar haalde ik hem in, nu een mensenleeftijd geleden. Zijn doublure heb ik hem als een soort running gag regelmatig ingewreven. Als op de een of andere manier ter sprake kwam dat wij in dezelfde eindexamenklas hadden gezeten, kon ik niet nalaten er op te wijzen dat hij ooit was blijven zitten. Ook nu weer kan ik niet laten dat te memoreren.  “Ik doe je nog eens wat!” is zijn standaard reactie. Ik realiseer mij dat hij een van de mensen is die mij het langste kent. Bijna zestig jaar. Mijn moeder heb ik maar zo’n 35 jaar gekend. Maar die heeft hij ooit gekend.