Kerst

Nog niets in huis zweemt naar kerst. Als het weer er naar geweest was had het nog net zo goed oktober of november kunnen zijn. Toch is het over minder dan veertien dagen al zover, maar  iets van een kerstboom of wat daar ook maar een beetje op lijkt is nog in geen velden (daar waar de herdertjes lagen) of wegen (waarlangs de koningen kwamen) te bekennen. Nu zijn Gade en ik helemaal niet zo van de kerstbomen. Kan me niet heugen wanneer de laatste keer was dat er hier een kerstboom opgetuigd werd. Wat we wel doen is lichtjes ophangen, een grote papieren kerstster voor het raam hangen en her en der komt op de vensterbank zo’n kersthuisje te staan, met een lichtje erin. Dat van die kerstster is trouwens nog niet helemaal zeker want die moet eerste weer gevonden worden. We hadden ooit een grote ster, natuurlijk ook weer met een lichtje erin. Na de kersttijd werd die opgeborgen en zelfs in opgevouwen toestand was het een redelijk fors geheel. Toch is de kerstster nooit meer teruggevonden. Er is een nieuwe gekocht, maar god mag weten waar die ligt. Waarschijnlijk weet Gade dat wel.
Ik ben binnenkort jarig. In mijn jongste jeugd werd op mijn verjaardag door mijn vader en oudere broers de kerstboom neergezet en opgetuigd. Met echte kaarsjes en bij de boom een emmer water voor als er iets mis mocht gaan. Voor mij waren het opzetten van de kerstboom en verjaardag onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Mijn vriendje was in april jarig, maar hij kreeg geen kerstboom voor zijn verjaardag. Het heeft lang geduurd voordat ik begreep waarom hij geen kerstboom kreeg, en even lang vond ik zijn verjaardag maar een armetierig feestje.
Ik schreef dat het huis nog geen zweem van kerstmis had. Dat is niet helemaal waar. Gisteren viel de eerste kerstkaart  in de bus. Van Deense vrienden van vroeger. Een trollenman met een buidel geld klimt uit een hoge hoed omkranst door een hoefijzer en klavertjes vier. Ik weet niet of ik dit jaar veel kerstkaarten ga schrijven. Mocht dat niet zo zijn, beschouw dan deze kaart als mijn beste wensen.