King

De verleiding is groot om nog eens over Zwarte Piet te schrijven. Maar ik heb een tijdje geleden daar mijn menig al over geventileerd. Ik vind het steeds meer een onzindiscussie die nergens over gaat. Natuurlijk mag iedereen mij nu verwijten dat ik niet opkom voor de tekort gedane medemens, die zijn onderdrukking nog eens bevestigd ziet in de ergerlijke en ongelijke Sint-Piet verhouding. Kom nou toch gauw mensen, wordt volwassen of liever nog blijf kind en kijk onbevangen naar een traditioneel feestje. Zwarte Piet mag blijven en er mogen nog wat andere kleuren bij als dat de gemoederen sust. Maar schaf het niet af, want binnen de kortste keren zal er een donker gekleurde Nederlander opstaan die zich luidkeels gediscrimineerd zal voelen omdat er alleen pastelkleurige Pieten zijn en geen zwarte meer. Wat is er mis met zwart om hen uit te sluiten, zal er verkondigd worden. En het comité ‘Zwarte Piet moet terug’ wordt opgericht als er alleen nog maar gekleurde Pieten zijn.
Zonder het te willen toch een half stukje geschreven over iets waar ik het niet over wilde hebben.
Lang voor dat het Sinterklaas is hebben we elkaar, of liever gezegd ons zelf cadeautjes gegeven. Het begon gisteren met een zonnig terras en een simpele lunch. Meer dan 20 graden en dat ver in oktober. Wat een cadeautje. Een godsgeschenk? Vervolgens kochten Gade en en ik allebei een nieuw King-Louisjack. Ik heb er nu drie. Een tijdje geleden zat Youp van het Heck in een praatprogramma op tv met net zo’n jasje als ik heb, maar dan in het rood. Van verschillende kanten hoorde ik dat ik net zo’n jasje had als Youp. Fout beste mensen, Youp heeft net zo’n jasje als ik. Je moet je in dat soort zaken niet kleiner maken, voordat je het weet ben je een zwartepiet.
Aan het eind van de middag vierden we voor de zoveelste keer Gades verjaardag. Het terras was nog steeds zonnig, het gezelschap meer dan aangenaam en de wildsoep smaakte naar behoren.