Koffiezetapparaat

Het was een novemberdag in 2005. Mijn laatste werkdag. Een dag die nog geregeld in mijn dromen voorkomt. Op die manier heb ik al vele malen afscheid genomen van mijn werkzaam bestaan. Het stadhuis in mijn dromen is zeker niet het stadhuis van mijn dromen. Het is een mij onbekend gebouw, waar nauwelijks nog plaats is voor mij. Ik ben er in mijn dromen eigenlijk al volstrekt overbodig. Dat is geen trieste gedachte, maar een geruststellende. Alles gaat verder en door, ook zonder mij. Ik heb de status van een troostend zalig niets doen bereikt.
In werkelijkheid kwam Gade mij op die laatste werkdag, nu 8 jaar geleden, halen. Ze ging niet direct met mij mee naar huis. Ze zei dat ze in de stad nog iets te doen had. Toen ze thuis kwam had ze een groot pak bij zich. In dat pak zat een koffiezetapparaat. Een cadeautje voor mij om voor mijzelf in de toekomst snel een kopje koffie te kunnen maken. Gade ging van de terechte veronderstelling uit dat ik meer gecompliceerde manieren van koffiezetten mij niet eigen zou maken. Nu was het een simpele kwestie van op een knopje drukken en hup daar was een kopje koffie, soms zelfs twee, afhankelijk van het knopje dat je indrukt. Er zijn mensen die die manier van koffiezetten maar niks vinden. Ik ben of niet zo’n fijnproever of niet zo’n zeurkous. Ik kon prima genieten van het zo snel gezette kopje troost.
Nu, na 8 jaar begint mijn koffiezetapparaat kuren te vertonen. Op de een of andere manier blijft het lampje flikkeren dat aangeeft dat de koffie gezet kan worden. Hoe ik het waterreservoir ook terug plaats het lampje blijft onrustig aan- en uitgaan. Koffiezetten is niet meer mogelijk. Een op zich onhoudbare toestand. Wat ik ook probeer het apparaat capituleert niet. Een aantal weken lang kon ik het  nog verleiden door het liefdevol toe te spreken en te vragen toch enigszins te functioneren. Maar vanochtend  bleef het volhardend bij zijn weigering naar behoren te werken. Ik heb onmiddellijk een nieuw apparaat besteld. Wedden dat als dat morgen bezorgd is het oude apparaat weer zal functioneren. Zo gaat dat zo vaak. Maar dan is het voor het oude apparaat te laat. De eeuwige rust zal zijn deel zijn en ik zal genieten van een vers kopje uit het werkend exemplaar.