Kramp

Al een paar nachten lang werd ik geteisterd door fikse krampaanvallen in mijn benen. Het leek of elke sper in mijn beide benen zich beurtelings samentrok. Een mij verder onbekende macht leek dan zo hard aan die spieren te trekken dat mijn voet naar een door mij niet gewenste kant uitsloeg en mijn grote teen heel erg eigenwijs in een haakse bocht parmantig rechtop getrokken werd. De enige remedie tegen dat pijnlijke ongemak is een stukje lopen na een tijdje op de rand van het warme bed gezeten te hebben. Nachten zijn wat mij betreft niet bedoeld om die op de rand van een bed door te brengen of met kleine schuifelpasjes door je slaapkamer te stiefelen. Nachten zijn er om behaaglijk onder je dekbed te kruipen, te genieten van de koesterende warmte en mooie en spannende dromen te beleven. Wat dat laatste betreft mag ik niet mopperen. Er gaat geen nacht voorbij of ik beleef een boeiend avontuur en naar zeggen van Gade getuig ik daar luidkeels van. Als ik in bed lig is er altijd dus wel wat aan de hand, of ik wordt geplaagd door pijnlijke krampen of ik maak de dolste dingen in mijn dromen mee. Maar het beroerde daarvan is dat mijn lijf op zulke momenten vaak vergeet tot rust te komen. In de diverse bijsluiters lees ik dat het ook het gevolg kan zijn van de bijwerking van het een of andere pilletje, maar wat het ook is soms geniet ik wel eens extra van een nacht zonder pijnlijke spiersamentrekkingen. Met het dromen heb ik veel minder moeite. Een enkele keer, als het een te spannende kant uitgaat schreeuw ik mij zelf wakker of is het Gade die mij geruststelt en mij doet realiseren dat ik gewoon lekker in bed lig en niet een of ander immens wereldprobleem aan het oplossen ben. Dan draai ik me om, slaap weer in en hoop dat de kramp even niet toeslaat. Welterusten.