Krant

De krant vormt een onlosmakelijk onderdeel van het het ochtendritueel. Dat wordt in grote mate verstoord als de krant bij mijn opstaan niet op de deurmat ligt. Half slaperig stommel ik door de gang, buk mij om de krant te pakken. Maar die ochtend is het het een vergeefse buiging. Er ligt niets. Het vervolg van het ritueel voelt kil en leeg aan. Er ontbreekt iets. Ik mis de strip op pagina 2, de beschouwing van Wim Boevink en later op de ochtend als ik het nieuws heb doorgenomen, de kruiswoordpuzzel.
Ik bel naar de klantenservice. Ik krijg een computer aan de lijn die mij vertelt de 1 in te drukken als ik een bezorgklacht heb. Dan vraagt de computer mij mijn postcode in te spreken. Met enige nadruk noem ik de vier cijfers en de twee letters. Kennelijk heeft de computer mij goed begrepen want nu wordt er mijn huisnummer gevraagd. Maar dan volgt de teleurstellende mededeling dat ik niet goed heeft verstaan en herhaalt zich de procedure. Weer geen resultaat. De computer kan mij niet identificeren en zegt dat ik zal worden doorverbonden naar een medewerkster. Ene Eliane meldt zich prompt en vraagt wat zij voor mij kan doen. Ik vertel haar van de niet ontvangen krant. Zij controleert mijn gegevens en zal er een melding van maken. Bovendien zal zij er voor zorgen dat ter compensatie mijn abonnementsperiode met één dag verlangd zal worden.
’s Middags  om vier uur kleppert de brievenbus. Mijn ochtendkrant wordt alsnog bezorgd en zo lees ik het nieuws wat ik al kende. Maar mijn krant schetst ook veel achtergrond. Ik ben dus weer helemaal bij. Tevreden en wel.
Vanochtend verdwijnt die tevredenheid snel. Want weer is mijn ochtendgang naar de brievenbus een vergeefse tocht. Opnieuw geen krant. Ik bel weer. Voor de procedure zie hier boven. Nu is het geen Eliane maar een Kim die zich meldt. Zij kijkt in haar systeem en meldt dat er sprake is van ‘bezorgersuitval’ en dat zij verwacht dat de krant voor 11.00 uur alsnog bezorgd zal worden. En ja, zij zal er ook een melding van maken. Zij bedankt mij voor het bellen en spoort mij aan ook in de toekomst bezorgklachten prompt te melden want: “Zoiets mag eigenlijk niet gebeuren, meneer.” Ik ben het van harte met haar eens.