Kwamkwammersloeg

Een heel erge catastrofe. Afgekort ehec. Waar is de tijd gebleven dat we met Willeke Alberti nog zongen: “Sla, tomaten en radijsjes, overal zijn paradijsjes. Alle dagen komt een stukje geluk voorbij.” Dat was in de tijden van de Kleine Waarheid, de NCRV-tv-serie. Vandaag de dag is het de grote waarheid. De grote waarheid van het niet weten. Zijn het komkommers, rood rundvlees, taugé? En waarom is het rond Hamburg te doen? Zelf trek ik me er weinig van aan. Sla, tomaten, komkommers, ze staan nog gewoon op mijn menu. Is het alleen maar een hype? Maar zoveel zieken en die doden, dat is geen hype meer te noemen. Normaal hoor ik tot allerlei risicogroepen, maar nu lijken vooral vrouwen het slachtoffer te worden.
Gade en ik hebben nog een uitnodiging om een weekend door te brengen in een hotel in de buurt van Hamburg liggen. Ik deed een klein vertaalklusje voor ze en kreeg dit weekend als dank. We wachten nog even met de reis noordwaarts.
Albert Heijn verkoopt 25% minder komkommers. Mogelijk komt het nog zo ver dat dat stokoude kindergrapje waarheid wordt en dat er alleen nog sprake is van de verleden tijd van komkommersla: kwamkwammersloeg.
Nu al weer lang geleden ontplofte Tsjernobyl. Toen kwam er de terechte waarschuwing geen groenten te eten uit eigen tuin en deze te vernietigen. Mijn achterbuurman van destijds had een landje waar hij het een en ander verbouwde en besloot het regeringsadvies te volgen. Zijn spinazie en sla stopte hij in grote afvalzakken. Toen hij daarmee bezig was, kwam de eigenaar van het perceeltje naast het zijne naar hem toe en vroeg wat hij aan het doen was. Hij verklaarde de buurman zijn handelswijze. Deze stelde hem gerust met de troostende woorden: “Ach, dat is helemaal niet nodig, dat weggooien van die goede sla. Je proeft er helemaal niets van, van de vervuiling.”
Maar intussen zitten nu de kwekers met de gebakken peren. Daar worden ze ook goed ziek van.