Lezen

Ik houd van lezen. Ik lees veel te weinig.Ik kan genieten van een boek, van een goed verteld verhaal, van schrijvers die je met een eerste zin, nou vooruit het mag ook een eerste alinea zijn, het boek binnen sleuren en je als het ware een van de figuren in het verhaal laten zijn. Een randfiguur die door de ogen van de auteur je deelgenoot laten worden van de door hem of haar geschetste wereld. Ik lijd mee met het lijden van de romanfiguren, ik verheug me met hen, heb met hen lief en word met hen afgewezen. Ik ben voor even, zolang ik het boek open heb, deel van het verhaal. Aan de hand van de schrijver loop ik zijn wereld binnen, beleef ik haar avonturen, word geraakt door haar teleurstellingen en geniet mee van haar overwinningen.
Wat gebeurt er als ik het boek dichtsla? Een vraag die al gesteld werd in ‘Het oneindige verhaal’ Gaat het verhaal dan ergens autonoom verder, elders gelezen door een ander lezer, of wacht het verhaal geduldig op het moment dat ik het boek weer opensla en verder lees en het verhaal van de schrijver weer mijn verhaal wordt.
Op dit moment ben ik een van de buurjongens van Ruben Sievez. Ik woon iets verder dan Henk Wielheesen, zijn stiefbroer. Ik ben ooit op zoek gegaan naar diens kwekerij aan de Bergweg  in Velp die toen nog van de oude Sievez was en daar knielde in een bed met violen. Met Henk griezel ik van zijn stiefmoeder Toos Radstake. Mijn AH-supermarkt heeft sinds deze week een nieuwe manager, Mario Radstake. Zal toch geen familie zijn van de boze stiefmoeder uit het boek van Jan Siebelink? Eens vragen of de manager familie in Velp had. Misschien lopen goede romans wel in de werkelijkheid door en is er nauwelijks onderscheid tussen het verhaal en het leven. Het omgekeerde is ook waar. De werkelijkheid loopt ook door in een roman. En als het verhaal gaat het leven altijd door en door en door.