Lezen

Ik ben een trage lezer. Of beter gezegd ik ben een luie lezer. Te weinig zet ik mij er toe de rust te vinden en in mijn luie leesstoel een tijdje met een boek bezig ge zijn. Ik laat me te snel afleiden, leg het boek waar ik in bezig ben weg, kijk te lang op mijn computer of ben druk met het oplossen van een kruiswoordpuzzel. Het is ook nog eens een keertje zo dat ik sneller een boek koop dan dat ik het lees. En zo ligt er nog een klein stapeltje te wachten om gelezen te worden. Er zijn boeken bij die al heel lang op hun beurt wachten en mij bijna smekend aankijken om niet alleen opengeslagen te worden, maar ook nog gelezen te worden. Van tijd tot tijd neem ik mij voor geen nieuwe boeken meer aan te schaffen en dat pas weer te doen als ik alles wat nog gelezen moet worden ook werkelijk  gelezen is.
Het lijkt er nu op of ik met een inhaalslag bezig ben. In mijn achtertuin, helemaal achterin, is er een lommerrijk plekje waar het ook als het al veel warmer is, goed toeven is. Een grote groene laurier overhuift dat stukje tuin waar een bank staat die met een paar kussens er op het nodige comfort biedt om je te vermeien met het een boek. Vandaag heb ik daar een paar uur zoek gebracht met het nieuwste boek van Jan Siebelink. Siebelink leest gemakkelijk weg, vooral ook omdat heel veel van zijn boeken herschrijvingen van elkaar zijn. Zo ook Maar waar zijn die duiven dan, waar ik mijnheer en mevrouw Sievez en andere al bekende personages vanuit een iets andere hoek bezien tegen kom. Maar naast deze Siebelink ben ik op dit moment ook bezig, al gaat dat uiterst traag, mij te verdiepen in het leven van een dag van Cliënt E.Busken zoals Jeroen Brouwers dat beschrijft. Busken vraagt van de lezer alle aandacht om zijn gedachtesprongen mee te kunnen maken. Ter afwisseling lees ik ook nog Beschavingen van Laurent Binet. Drie heel verschillende boeken tegelijkertijd. Houdt de geest vele uren lang soepel. Het lijf moet het met een kwartiertje op de hometrainer doen.