Lid

Ik ben nog niet thuis of mijn mobieltje gaat. Ik geniet van een cappuccino en een croissantje geitenkaas in mijn favoriete koffiecafeetje en ben net terug van mijn hartrevalidatiefitnessuurtje. Het was de laatste keer. Zes weken op rij ben ik daar naar toe geweest en heb me uitgesloofd op de loopband, de hometrainer en een hele serie apparaten die stuk voor stuk goed zijn voor een bepaalde spiergroep. Spiergroepen over het hele lijf verspreid. De bovenbenen, de rug, de armen, de borst. Je kunt er rekken en trekken en drukken en strekken. Nu deze serie achter de rug is, wil ik toch wel verder gaan. Is goed voor me, naar men zegt. En eerlijk is eerlijk, zo voelt het ook wel aan. Na afloop van die laatste keer heb ik een inschrijfformulier ingevuld. De gebruikelijke gegevens en voortaan zal ik elke dinsdag van 14.00-15.00 uur bezig zijn. Hoe ik wil betalen is een van de vragen op het formulier. Ik kruis ‘automatisch’ aan en vul mijn banknummer in. Uit mijn hoofd. Ik krijg een toegangspasje en ben nu weer ergens lid! Hoeveel lidmaatschappen kan een mens verdragen?
De afgelopen weken heb ik mijn vorderingen bij gehouden op een scorekaart. Die heb ik ingeleverd bij de fysiotherapeute die me vanaf volgende week zal begeleiden. Zij zal een schema opstellen hoe zwaar en hoe vaak ik een bepaalde oefening moet doen, wil er van enig effect sprake zijn. Zij heeft ooit als studente bij mij in de straat  gewoond. Lang geleden. Ik herkende haar daar niet van. Zij mij wel. Schept toch een band.
Mijn telefoon ging dus. “Met Sanasport.” Of ik zojuist een inschrijfformulier heb ingevuld? Ja, dus. Maar het door mij opgegeven banknummer geeft een foutmelding. Voor de zekerheid neem ik mijn bankpasje voor me en lees op: 7-0-7-2. “Ja, stopt u maar”, zegt de mevrouw van Sanasport, “Hier staat een 7-0-7-8. Ik zal het veranderen.”
Volgende week begint mijn wekelijkse fitnesstraining. Een beetje geheugentraining kan ook geen kwaad.