Mejuffrouw

Ik stam nog uit de tijd dat vrouwen bij huwelijk van aanspreektitel wisselden. Van mejuffrouw werden zij mevrouw. En toen kwam de zoveelste emancipatiegolf en werden ook ongehuwde dames met mevrouw aangesproken en kwam de afkorting mw. voor zowel mejuffrouw als mevrouw in zwang en verdwenen mej. en mevr. Alle dames werden mevrouw. Maar dat gold niet voor alle vrouwen. Een paar bleven er juffrouw of liever nog mejuffrouw. Zij stonden erop met mejuffrouw te worden aangesproken. Niks geen gemevrouw. Een paar van die dames heb ik van nabij gekend. Toen ik nog op de Akademie zat had de meisjesafdeling Juffrouw Thomassen als directrice. Ik heb haar nooit Mevrouw Thomassen horen noemen. Als ongetrouwde dame bleef zij een juffrouw en ook haar hoge maatschappelijke status zorgde er niet voor dat zij een mevrouw werd. Nee, juffrouw dat was een geuzennaam. Mijn Ex had in haar werk destijds te maken met ene Juffrouw De Geus. Voor die juffrouw was dat in alle opzichten een geuzennaam. Als je je versprak en haar met mevrouw aansprak werd je vriendelijk doch strikt gecorrigeerd. Niks geen mevrouw, juffrouw dat was het. In haar stagetijd bij de Nijmeegse kinderpolitie had Ex ook te maken met dames die geen mevrouw waren, maar juffrouw bleven. Juffrouw ter Haar, Juffrouw van der Pas. Voornamen waren in die tijd nog uit den boze. Als je al wist hoe die luidden, dan nog werd het gebruik vermeden. Dat was in die tijd veel te familiair.
Hoe kom ik nu bij deze beschouwing over het verschil tussen mevrouwen en mejuffrouwen? Ik was bij de presentatie van het boek ‘Ene mejuffrouw Van Velzen’. Een biografie geschreven door haar petekind Anneke Nolet.  Juffrouw Van Velzen was inspectrice bij de Nijmeegse Kinderpolitie. Het boek werd geïntroduceerd door Prof. Meijer die in haar inleiding ook inging op dat zo subtiele onderscheid tussen mejuffrouw en mevrouw. Ik hoef me gelukkig niet af te vragen of Prof. Meijer een mevrouw of juffrouw is. Ik mag haar gewoon Maaike noemen.