Metafoor

Over een kleine twee uur zullen we weer getuige kunnen  zijn van de zoveelste persconferentie of zoals dat tegenwoordig in modieus jargon heet persco. Er lijkt nergens meer door het demissionaire kabinet op bezuinigd te worden, behalve dan op persconferenties. Die hebben de letters n, f, e, r, t en i moeten inleveren. Vast een vondst van de zelfde tekstschrijver die de toespraken van De Jong doorspekt met metaforen. Vaak zo tenenkrommend dat de boodschap zo goed als verloren gaat. Op zich is dat geen bezwaar, wat in de meeste persco’s is er nauwelijks sprake van een boodschap. Het is een herhaling van zetten. Een avondje persco begint met een wakkere presentator die er al achter is gekomen wat de teneur zal zijn van de woorden van de bewindslieden en er al weet van heeft wat de krenten in de pap zullen zijn, dat het paard niet meer achter de wagen zal worden gespannen en we de goed gewassen handen uit de mouwen zullen moeten blijven steken om zo het virus de baas te blijven in plaats van dat het virus ons in zijn wurgende greep zal houden. We schakelen over naar Nieuwspoort en inderdaad, de premier en de De Jonge citeren zo goed als lipsynchroon wat de reporter net daarvoor als verwachting al heeft weergegeven. Dat geeft tijd om de aandacht bij de gebarentolk te houden die op beeldende wijze de laag langs vliegende metaforen vorm geeft. Dan wat obligate vragen van eerst de NOS en dan RTL en terug naar de studio waar de presentator van iets eerder op de avond zijn verwachtingen van toen nu als samenvatting van net over het voetlicht brengt. Als hij zijn zegje heeft gedaan begint het praatprogramma dat wel twee en soms zelfs drie deskundigen ( at zijn mensen die kunnen lezen en schrijven) aan het woord laat om voor de vierde keer binnen een half uur te vertellen wat we dan al drie keer gehoord hebben.
Dan begint het journaal. En het eerste item gaat over de zojuist gehouden persco.
Ik ben dan allang overgeschakeld naar de geweldige Franse Netflixserie “Dix Pour Cent”.