Naklank

Ik moet oppassen in dit blog niet al mijn kruit te verschieten. Een paar weken geleden werd ik gebeld door de voorzitter van de Nijmeegse Stichting voor Kamermuziek. Tot voor een paar jaar was ik samen met Gade een trouw bezoeker van de door deze stichting georganiseerde concerten. Samen met zo’n 1.000 anderen had ik een abonnement. Er was geen goede reden om niet meer te gaan, maar soms lopen de dingen nu eenmaal zo. En nu belde de voorzitter. Hij vroeg mij of ik bij een concert de naklank wilde verzorgen. Ik had geen flauwe notie wat de naklank was. Hij legde het mij uit. Het is een nabeschouwing die op de website van de Stichting wordt geplaatst en of ik dat een keer wilde doen. Dat wilde ik wel, al gaat mijn muziekkennis niet verder dan wat ik er in een programmaboekje over lees. Ik heb nooit geleerd een instrument te bespelen. Mijn enige actieve muzikale ervaring is zingen en zelfs dat mag nauwelijks naam hebben. Een paar jaar Mannenkoor en lessen op de Lindenberg. Dat is het dan wel. Maar dat voorbehoud gemaakt hebbende bleek dat voor de voorzitter geen enkele reden zijn uitnodiging niet te handhaven.
Het concert was gisteravond. Een strijkkwartet van wereldklasse. Ter voorbereiding luister ik ’s middags via You Tube al naar het programma dat ik ’s avonds zal horen. Haas, Britten en Brahms. Het grote verschil tussen de middag en de avond is de klank. Wat een verschil tussen het wat armzalige geluid uit de speakertjes van mijn computer of de warmte van de klank in de concertzaal. En bovendien zijn er ’s avonds ook al die mensen die van een concert niet alleen een muzikaal maar ook een sociaal gebeuren maken.
Ik luister naar de inleiding, die mij boven de pet gaat. Mijn muzikale kennis is te gering om alles te begrijpen wat de inleider vertelt. Toch helpt het bij het luisteren. Ik herken een paar van zijn opmerkingen. Maar muziek is voor mij geen kennis, maar genieten. Genieten is ook de nazit, waarin ik ook praat met de leden van het kwartet. Daar over uitweiden bewaar ik voor wat ik voor de naklank ga schrijven. Dat is over een paar dagen te lezen op de website van de stichting.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *