Non-tuberculeuze mycobacterie-infectie

Al bijna 1700 stukjes lang streef ik er naar om mijn blogs titels van één woord te geven. En dat is tot nu toe aardig gelukt. Kijk het archief er maar op na. Soms komt een titel zelfs twee of meer keer terug. Ik check mijn stukjes daar eigenlijk nooit op. Maar dit keer dus een titel  van twee woorden en een  hele hoop letters. En daar is alle reden toe. Want als je het woord leest en nog eens leest dan hoor je er zelfs een zeker opluchting in, ondanks het vele onheilspellends dat er in lijkt te staan. Tuberculeus, bacterie, infectie, nu niet direct woorden waar je erg blij van wordt, geen woorden met hiep-hiep-hoera-associaties. Woorden die eerder een verband leggen met pillen, koorts en kuren. Maar gelukkig worden ze vooraf gegaan door de letters non. Die lijken het allemaal wat minder te maken, allemaal toch net niet zo desasatreus.
Vanwaar deze beschouwing? Een aantal weken geleden groeide bij Zoonlief in zijn hals een bultje dat allengs een bult werd. En wel zo’n bult dat een doktersbezoek op zijn plaats was. Een doorverwijzing naar het specialistencorps leek op zijn plaats en zo belandde hij in de greep van het medische circus. En dat bleek maar goed ook. Ik zal u de details besparen, bovendien herinner ik mij ook niet alles precies meer, maar scans , onderzoeken en nog meer onderzoeken leidden uiteindelijk tot een operatie waarin de bult stevig werd aangepakt. Weefsel werd op kweek gezet. Uitslag: mogelijk tbc. Niet de hoogst besmettelijke longvariant, maar een meer ingekapselde variant, maar toch tbc. Een zware, streng begeleide anti-bioticakuur van een half jaar lag in het verschiet. Zoonlief verschool zijn onrust al achter de grap dat als iemand hem zou uitschelden voor teringleier, hij snedig zou kunnen antwoorden met: “Klopt!”
Er volgden nog wat onderzoeken en toen kwam de min of meer geruststellende mededeling dat het een non-tuberculeuze mycobacterie-infectie betrof. Geen lange kuren, nog wel een operatie om de laatste restanten van de infectie te verwijderen. Zoonlief haalt opgelucht adem. Ik met hem.