Oblomov

Vandaag heb ik een oblomov-dagje. Oblomov is een personage uit het gelijknamige boek van Gontsjarov die hem neerzet als een aartsluiaard die zich afvraagt waarom hij het bed uit zou komen. Dat gevoel overspoelt mij ook van tijd tot tijd. Niet omdat ik opzie tegen de dag, hoezeer die zich ook in een geruststellende gelijkmatigheid aan mij voltrekt, maar omdat ik immens kan genieten van de lome warmte van het bed na een goede nacht die mij zoals bijna altijd de mooiste dromen liet beleven. Het kost mij dan moeite het dekbed  achterover te slaan en van de gedroomde wereld het gewoon weer dag te laten worden. Een dag zonder afspraken en verplichtingen, die zich langs een min of meer vast routeplan begeeft. Ontbijt, de krant, het dagelijkse kruiswoordraadsel, koffie met Gade even op de hometrainer en het strelen van Harrie de kat, als die zich tenminste laat zien. Harrie die nu een wit randje aan zijn zwarte oor heeft. Zij is even wezen kijken naar de benedenverdieping en waarschijnlijk met haar oor lang een net gesausde muur gelopen. Het misstaat haar niet.
Ik speel een spelletje. Alleen. Kun je dan winnen? Kijk naar snooker op tv, heerlijke slow tv, net zoals de rechtstreekse uitzending van de stemmingen in de Tweede Kamer, die met algemene stemmen aanneemt dat het olifantje Buba in Nederland mag blijven.
Ik lees de column van Welmoed Vlieger. Een citaatje: “Advent is immers een tijd van verwachting, van uitzien naar het moment waarop – zoals C.S. Lewis het ooit verwoordde – ‘the son of God became a man to enable men to become sons of God’.” Zo’n zinnetje alleen al tilt de dag over zich zelf heen. Genoeg om over na te denken.
Nee, ik ben geen luie Oblomov. Ik ben meer iemand die volgens Karel van ’t Reves Oblomov  “een grote weerzin [voelt] als van hem verwacht wordt zich druk te maken over de dingen waar iedereen zich druk over maakt. ”
Vlieger in haar column zegt dat achter al het oorverdovend kabaal dat gemaakt wordt onverdraaglijke vertwijfeling schuil gaat. Zo’n dag als vandaag is de uitgelezen tijd dat kabaal te doen verstommen en de vertwijfeling plaats te laten maken voor verwachting dat de tijd komt dat ‘the son of God became a man to enable men to become sons of God’.