ODE AAN DE BOEKHANDEL t.g.v. WORLD BOOK STORE DAY

Wat zou de wereld zonder boeken zijn? Te grote vraag, een veel te grote vraag voor 700 woorden. Simpeler vraag: Wat zou mijn wereld zonder boeken zijn? Ik weet wel wat mijn werkster zou vinden. Een wereld zonder mijn boeken zou er voor haar veel werkbaarder uitzien,  veel inzichtelijker, geen boekenkast die nodig eens om een goede afstofbeurt zou vragen en geen her en der staande stapeltjes boeken die ik aan het lezen ben, gelezen heb, of nog moet lezen en waar zij, zacht mopperend, in een voor mij onbegrijpelijke taal, om heen moet stofzuigen. Sjtoof, viesje sjtoof, voegt ze mij toe en ze kijkt mij misprijzend aan. Voor haar zijn boeken stofnesten. Meer niet en aan sjtoof heeft zij beroepsmatig een grote hekel. Ik niet. Boeken zijn een belangrijk onderdeel van mijn biotoop. Boeken houden mijn leefomgeving in tact, zijn het decor waarin ik woon en dat geregeld aangevuld en ververst moet worden. En daarvoor moet ik van tijd tot tijd naar de boekhandel, mijn boekhandel. Zo goed als elke zaterdag ben ik hier te vinden. Mij te verlustigen in de uitstalling, nieuwe boeken ter hand te nemen, door te bladeren, flapteksten te lezen en ze toch weer terug te leggen. De stapels thuis zijn al groot genoeg, toch maar even wachten, toch maar even niet en desondanks vind ik mij aan het eind van de ochtend terug bij de kassa. Kan ze toch niet laten liggen, dat ene aanbevolen boek, net besproken in de krant, net aangeprezen door Twan, of Peter of was het Wieke, Constance of Carla die vonden dat ik per se dat boek moest lezen. “Weet zeker dat je het prachtig vind.”
Hoeveel jaren kom ik hier al? Ver voordat het Selexyz was, of erger nog Polare. De tijd dat de zaak van hogerhand even leek te moeten vergeten dat een boekhandel heel iets anders is dan een pakhuis. Want daar leek het toen zijns ondanks wel op. Volgepakte stellingen verleiden mij niet, maken mij niet nieuwgierig. Integendeel, slaan mijn verlangen naar boeken dood. En de winkel was toen op een haar na dood. En zo niet dood, dan toch doods in ieder geval. Er leek geen leven in te zitten.
Zo dood als Lazarus, zo dood als het dochtertje van Jaïrus. Die beelden mag gebruik worden. Dekker van de Vegt handelde ooit ook in religieuze artikelen en je afkomst moet je nooit verloochenen. En net zoals de broer van Martha en Maria, net zoals het dochtertje van Jaïrus ontwaakte Dekker van de Vegt. Wie de wonderdoener was laat ik even in het midden, maar duidelijk was dat het geloof van velen, de klanten van Dekker van de Vegt het wonder mee bewerkstelligden. Mensen die van lezen houden, mensen die van boeken houden. Mensen die geloven dat een boekhandel meer is dan “voor 9 uur ’s avonds bestelt, de volgende dag in huis.” Die weten wat grasduinen is, die zich durven laten verleiden indachtig de uitspraak van Oscar Wilde “Verleidingen zijn er om aan toe te geven.”

Natuurlijk worden er veel boeken geschreven. Meer dan ik aankan, meer dan dat ik ooit zal lezen. Maar je koesteren in die heerlijke overdaad, wand na wand, tafel na tafel, is het genoegen dat een boekhandel je kan bieden.
Thuis word ik omringd door mijn boeken, een bescheiden ongeordende bibliotheek. Hier in de boekhandel kan ik mij laven aan een oneindig aanbod dat op mij te wachten staat. Keuze genoeg, adviezen te over. En een onstuitbaar verlangen om aan de hand van de schrijver, aan de hand van de  schrijfster een andere wereld te betreden. Een wereld die ik niet vermoedde op de eerste pagina, maar die elke bladzij meer ook de mijne wordt. En voor even ben ik een personage in het mij vertelde verhaal. Elk open geslagen boek een nieuw avontuur. 26 letters steeds weer opnieuw gerangschikt om mij te betoveren. Hier in de boekhandel opgeslagen in oneindigvoud. Ik mag ze aanraken, ruiken, voelen, maar bovenal lezen. De boekhandel als schatbewaarder.
Als er een hemel bestaat dan moet daar ergens in een hoekje een boekentafel staan. Bij voorkeur van Dekker van de Vegt, met al de boeken waarvoor ik dan tijd genoeg heb om ze te lezen. De hemel kan niet zonder die boekentafel. Dan zou het geen hemel zijn. En wat de boekhandel is, dat is duidelijk: niets anders dan nu al een stukje hemel op aarde. Leve de boekhandel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *