Oekraïne

Ik kreeg een brief van de burgemeester. Nu krijg ik lang niet elke dag een brief van de burgemeester, dus ik trilde licht toen ik hem opendeed. De aanhef van de brief was niet ‘Geachte Heer Roelofs’, zelfs niet ‘Beste Jan’, nee boven de brief stond ‘Beste kiezer uit Nijmegen’. De stemde mij tot grote vreugde, dat de burgemeester mij de beste kiezer van Nijmegen vond. Teleurstellend natuurlijk voor de andere 170.000 inwoners, maar ja er kan er maar een de beste zijn en dat ben ik dus. Volgens de burgemeester en die is de baas van de stad, dus die zal het heus wel weten en mag niet jokken. Ik was onlangs nog genomineerd voor de titel Nijmegenaar van het Jaar. Een benoeming die ik misliep, maar Beste Kiezer uit Nijmegen is natuurlijk ook niet niks
Bij de brief zat een bijlage. Een stempas. Dat was natuurlijk de prijs die hoorde bij mijn uitverkiezing tot Beste Kiezer uit Nijmegen. Met die pas kan ik mijn uiteindelijke prijs verzilveren: een stembiljet voor het referendum over de wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne.
Nu ik Beste Kiezer ben geworden voel ik mij wel verplicht om op 6 april te gaan stemmen. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik eigenlijk niet helemaal door heb waar ik voor of tegen moet zijn. Zelfs de Beste Kiezer kan niet alles weten. Maar tot mijn grote geluk zag ik dat er een kieswijzer is ontwikkeld voor deze stemming. Mede ontwikkeld door mijn lijfblad, een doorgaans betrouwbare informant als het om het wereldgebeuren gaat. Die stemwijzer zal mij uit de brand helpen en ik worstel de 30 vragen door. Wat ik niet begrijp is waarom de stemwijzer mijn geslacht en geboortejaar nodig heeft. Maar privacy bestaat niet meer, dus ook die vul ik keurig in. En dan komt de uitslag. Op de schaal tussen  VOOR en TEGEN blijft bij mij de naald precies in het midden staan. Niet voor, niet tegen of zowel voor als tegen.
Ik mag dan wel de Beste Kiezer zijn, maar wat ik stemmen moet?