Ondertrouw

Mogelijk is het u ontgaan, maar vandaag , 1 september 2015, is niet alleen de meteorologische herfst begonnen, maar is ook in Nederland de ondertrouw afgeschaft. Nu wil ik het verder niet hebben over dat vreemde fenomeen dat er twee herfsten zijn, een meteorologische zo juist begonnen  en een gewone, die dit jaar  op 23 september om 10.20 uur begint. Daar zullen de weermannen en -vrouwen wel heel goede redenen voor hebben, maar het bestaan daarvan zal weinig aan het weer veranderen. Nee, ik wil het hebben over het afschaffen van de ondertrouw, iets dat mij als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand natuurlijk direct raakt.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik mij van mijn eigen ondertrouwen, respectievelijk in 1970 en 2002 niets meer herinner. Hebben dus weinig indruk gemaakt of zijn om voor mij op dit moment niet meer te bevroeden redenen in het ontoegankelijke gedeelte van mijn geheugen opgeborgen, zeg maar gerust verdrongen. Maar toch vind ik het jammer dat de ondertrouw is afgeschaft. Dat je niet meer naar het stadskantoor hoeft om samen met je lief aangifte te doen van je voorgenomen huwelijk en je dan al te verkneukelen op wat komen gaat, je bruiloft als entree naar een hopelijk lang en gelukkig huwelijk. Vanaf vandaag kun je een melding doen dat je trouwplannen hebt. Via de computer kun je een formulier invullen met al je gegevens en die van je minimaal twee en maximaal vier getuigen. Met de gescande kopieën van de bijbehorende identiteitsbewijzen mail je die naar de gemeente waar je wilt gaan trouwen. En dat is het dan. Niks geen gesprekje met een meelevende ambtenaar, die de weg kent in al de benodigde paperassen en ook niet meer dat momentje van samen met de man/vrouw van je dromen even koffie drinken  met een stukje taart erbij nadat de handtekeningen gezet zijn en je toch in de stad was om aangifte te doen. Via de computer, ook al doe je dat samen, is toch wat kaler, wat klinischer en in ieder geval wat minder romantisch.
Ik weet ook wel, ik houd de digitalisering van het bestaan ook niet tegen en wacht met tegenzin gespannen op het naar alle waarschijnlijkheid onafwendbare moment dat ik via een computerchat huwelijken ga sluiten en achter het zinnetje: “Dan verklaar ik dat u door de echt aan elkaar bent verbonden” een √ zal zetten, waarmee het huwelijk een feit is. Is toch heel iets anders dan de ferme hamerslag, waarmee ik nu een huwelijk bevestig.