Orde

Nog een paar nieuwjaarsrecepties te gaan en dan kunnen we weer over gaan tot de orde van de dag. Orde van de dag. Vind ik een mooie uitdrukking. Moties in de de Tweede Kamer eindigen ook altijd met dat zinnetje: “en gaat over tot de orde van de dag.” Wat zal de orde van de dag het komend jaar worden? Voor mij zelf zal er niet veel veranderen, naar ik hoop. Ik ben zelf goed te spreken over mijn orde van de dag, die gekenmerkt wordt door regelmaat en rust en gevuld is met genoeglijke dingen en mooie boeken.
Op oudejaarsavond was de Koffieclub bij Gade en mij te gast en iedereen zou iets vertellen over wat hij het afgelopen jaar als hoogtepunt had beleefd. Dat werden een stel bijzonder verhalen, waaruit ook vaak een toekomstverwachting te lezen was, de hoop op een goed en gezellig samenzijn. In mijn somberste moment vraag ik me wel eens af of al die brave verwachtingen wel bewaarheid kunnen gaan worden. Of de boze buitenwereld maar weinig ruimte voor een gezapige en rustige orde van de dag laat. Dan zie ik een orde van de dag voor me die bestaat uit het ontruimen van een station, het afgelasten van een nieuwjaarsfeest of een half leeg St.Pietersplein bij de zegen van de paus. Een orde van dag beheerst door angst en onzekerheid en die haaks staat op ons eigen kleine verlangen naar rust en geborgenheid. Een orde beheerst door dreiging en het beangstigende gevoel dat het ook hier en nu gebeuren kan. Een orde waarin alleen nog maar ruimte voor de chaos is, een orde die alleen maar chaos is en alleen maar plaats voor wanhoop laat en twijfel en gemis. Maar daarvoor zijn we dan ook aan de rand van het nog niet en niet meer zijn en van het tomeloze leven.
Wie in die laatste woorden heel veel Vasalis herkent, kent zijn klassieken.
Ik houd van een orde , waarin ruimte voor de chaos is, niet van een orde die alleen maar chaos is.