Paastocht

Vanaf 1963 tot een paar jaar geleden heb ik geweten wat ik op paaszaterdag deed. Al die 48 jaar liep ik met een wisselend aantal mannelijke familieleden de Paastocht. Dat mag je wel een traditie noemen. De eerste jaren wandelde mijn vader nog mee en heel wat deelnemers zijn inmiddels overleden. Mijn beide broers, mijn zwager. De laatste jaren liepen zoonlief, mijn bloggende neef en een achterneef nog mee. Het gezelschap was fors uitgedund.
Wat was die paastocht nu precies? Het was een wandeling die oorspronkelijk startte vanaf mijn ouderlijk huis in het Waterkwartier. Mijn moeder was druk bezig met de voorbereidingen van paasontbijten en dito maaltijden, met behulp van mijn zussen. De mannen liepen maar in de weg en besloten naar een oom en tante in Lent te wandelen. Zo geschiedde. Een traditie was geboren. Op Paaszaterdag werd er naar Lent gelopen. De oom en tante overleden, maar een neef en nicht bleven in hun ouderlijk huis wonen. De startplaats wijzigde en werd mijn eigen huis in Nijmegen-Oost. De Paaszaterdag was heilig. Dan werd er naar Lent gelopen. Dat stond buiten kijf. De tocht zelf stond bol van de langzaamaan gegroeide tradities. Op een vaste plaats werd een eitje gegeten, op een andere was er een vaste sanitaire stop, onderweg werd een heel klein borreltje gedronken, riepen we “Knot de willigen”omdat een overleden broer dat daar ooit had geroepen en stonden stil op de plaats waar ooit het geboortehuis van mijn vader had gestaan. We dronken koffie bij de neef en nicht, nog een klein borreltje en dan liepen we de 6 kilometer terug, na bij een dorpswinkeltje proviand te hebben ingeslagen. Het winkeltje is al jaren gesloten.
Drie jaar geleden kwam de klad erin. Het was niet alleen mijn fysieke conditie die de tocht in de weg stond, maar een paar Pasens geleden gingen twee van de vier deelnemers op Paasbezoek bij hun Franse nichten, een derde had muzikale verplichtingen met zijn band. Einde traditie.
Gisteren kwam ik langs de dijk waar we altijd liepen. Volstrekt ontoegankelijk lijkt het in het voorbijgaan. De Waal krijgt er een bijtraject, het gebied lijkt niet meer te bereiken. Goed dat we destijds gestopt zijn met de Paastocht. Een eigen beslissing, voordat het onmogelijk werd de oorspronkelijke route te volgen.  We waren onze tijd weer eens vooruit.